________________
पंचमपरिच्छेद.
४७
हे ॥ १ ॥ रसिया रे सूरिजन जावें हे सांजलो ॥ श्री जिन बिंब जरावियें, कीजें जिन प्रासाद हे ॥ ज्ञाननक्ति सवि साचवो, ते रस चाखो स्वाद हे ॥ २० ॥ २ ॥ काठीया तेरे परहरी, कीजें नव पद याद है | समकित वास सदा लड़ी, ते रस चाखो स्वाद हे ॥ २० ॥ ३ ॥ श्री जिन अनुमति चालिये, तजीयें मिथ्यावाद हे || अनुजवरुपी शेल की, ते रस चाखो स्वाद हे ॥ २० ॥ ४ ॥ तेरमे गुण ठाणे संचरी, शुक्तिध्यान प्रसाद हे ॥ केवल कमला पामीने, ते रस चाखो स्वाद दे ॥ २० ॥ ५ ॥ ते रसना गुण जाणीनें, जे नर तजशे प्रमाद हे ॥ ते नरना गुण बोलशे, सुर नर अमृत वाद हे ॥ ० ॥ ६ ॥ शुभजावें सुकृतपणे, तेरशगुण आराधी हे ॥ लब्धि विजय कहे नेहशुं, लहियें सुख समाधि दे ॥ २० ॥ ७ ॥ इति ॥
॥ अथ चतुर्दशीनी सद्याय प्रारंभः ॥ ॥ प्यारी ते पीयुने विनवे हो राज || ए देश ॥ ॥ हवे च दशतिथि इम वदे रे हां, एतो सांजलो चतुर सुजाण ॥ जवियां जावशुं ॥ श्रुत सिद्धांतना बोलजे रे हां, एतो ते करो वचन प्रमाण ॥ ज० ॥ १ ॥ व मना कुसुम तणी परें रे हां, एतो दोहिलो मनु अवतार ॥ ज० ॥ श्रार्यदेश पण दोहिलो रे हां, एतो दोहितुं श्रावक कुल सार ॥ ज० ॥ २ ॥ श्रद्धा
