________________
४२० जैनधर्मसिंधु प्राणी रयणी जोजन परिहरो, सात व्यसन तजो सुविचार रे जी० ॥ सम ॥ ॥ प्राणी समता क रोब कायानी, सांजलो सद्गुरुनी वाण रे ॥जी० ॥ प्राणी साची शीखामण एह , एम कहे जे मुनि कल्याण रे जी० ॥ सम० ॥ ए॥ इति ॥
॥अथ सार बोलनी सद्याय लिख्यते ॥ ॥ सरसती सामिनी पय प्रणमेव, सहगुरुनाम सदा समरेव ॥ बोलिश एणि परें श्राचार, जो ले जो जाण विचार ॥ १ ॥ पंमित ते जे नाणे गर्व, झानी ते जे जाणे सर्व ॥ तपस्वी ते जे नाणे क्रोध, कर्म श्राप जीते ते जोध॥२॥ उत्तम ते जे बोले न्याय, धर्मी ते जे मन निरमाय ॥ गकुर ते जे पाले वाच, सदगुरु ते जे जांखे साच ॥३॥ गिरु ते जे गुण आगलो,स्त्री परिहार करे तेजलो ॥ मेलोतेजे निंदा करे, पापी ते हिंसा आचरे ॥४॥ मूर्ति ते जे जि नवरतणी, कीर्ति ते जें वीजे सुणी लब्धि ते गौतम गणधार, बुधियप्तिको अजय कुमार ॥५॥श्रावक ते जे लहे नवतत्त्व, कायर ते जे मूंके सत्व ॥ मंत्र खरो ते श्रीनवकार, देव खरो जे मुक्ति दाता र ॥६॥ पदवी ते तीर्थंकर तणी, मति ते जे उप जे आपणी समकित ते जे साचुं गमें, मिथ्यामति ते नूलो नमे ॥ ७॥ मोटो जे जाणे परपीड, धनवं तो जे नांगे जीड ॥ मनवश आणे ते बलवंत, श्रा
