________________
३
जैनधर्मसिंधु. एक विचार रे ॥ कृष्णपरें सुख पामशो रे, समयसुं दर सुखकार रे निं० ॥५॥ इति ॥ अथ शीयल विषे पुरुषने शिखामणनी सद्याय ॥
॥ चाल ॥ सुण सुण कंता रे, शीख सोहा मणी ॥प्रीत न कीजे रे, परनारी तणी ॥ उथलो ॥ परनारी साथे प्रीत पिउमा, कहो किण परें कीजी यें ॥ जंघ वेची थापणी, उजागरो केम लीजीयें ॥ काडीबुटो कहे लंपट, लोकमांहे लाजीये ॥ कुल विषय खंपण रखे लागे, सगामां केम गाजीयें ॥१॥ चाल ॥प्रीति करंतां रे, पदेलां बीहीजीयें ॥ रखे को जाणे रे मनशुं ध्रुजीयें ॥ ज० ॥ ध्रुजीयें मनरों फुरीये पण, जोग मलवो नहीं ॥ रात दिन विल पंत जाये, अवटा मर, सही, ॥ निज नारीथी संतोष न वढ्यो, परनारीथी कहो \ हशे ॥ जो न थै नाणे तृप्ति न वली तो, एक चाटे शुं हशे॥२॥ मृग तृष्णाथी रे, तृष्णा नवि टखे ॥ वेलु पीट्यां रे, तेल न नीसरे ॥ ज० ॥ न नीसरे पाणी वलोवतां, लव लेश मांखणनो वली ॥ बुमतां बाचक नयाँ पाणी ते, तस्या वात नसांजली ॥ तेम नार रमतां पर तणी संतोष न वत्यो एक घमी ॥ चित्त चट पटी उच्चाट लागे, नयणें नावे निडी ॥ ३ ॥ चाल ॥ जेवो खोटो रे रंग पतंगनो ॥ तेवो चटको रे, परस्त्रीसंग नो ॥ ज० ॥ परनारी साथे प्रेम पिउ
