________________
સમકિતસાર ભાગ ર જે. ( ૭ ) કારણ કે શુદ્ધ ભાવ યા શુદ્ધ ઇયાન એ બે તે જ્ઞાનદર્શન નના ઉપયોગથી જ વધવાનાં છે. માટે પરિગ્રહથી આરંભ મેળવીને સંજમાર્થીની ભકિતને માટે મજકુર ભાવની આશા રાખે છે, તે બાળ અજ્ઞાનીઓની ભુલ છે, કેમકે વ્યવહાણ લેકે ગૃહસ્થાઈમાં શકિતવાન હોય તે ધારેલા વિચારની સાથે દિક્ષા મહોત્સવમાં ધન ખરચીને ગમે તે વિ વ્યવહારીક લાવ લઇ શકે. તેમાં ગૃહસ્થની સ્વઈચ્છા હોય તેમ કરે, પણ એ.કઈ શારિવાજ પ્રમાણે નિરજાહેતુ ન સમજે. વળી વૈરાગ દશાવાળા પુરૂષોને માટે દિક્ષા મહત્સવ કરે યા ન કરે તો પણ શું ! મતલબ કે જે દિક્ષાના મેરા મહત્સવ વિના સંજમ લે તેના ચરિત્રમાં શું ઘટ થાય ? અને જે મોટા મહત્સવથી દિક્ષા લે તેના ચરિત્રમાં શું વૃદ્ધિ થાય ? એમ કાંઈ છે નહીં. કેમજે સંજતિ ગજા, દસારણ ભદ્રરાજા, ગાતમાદિક અગિયાર ગણધર ભરતેશ્વર, મરૂદેવા, રિખભદત્તક દેવાનંદા, વિગેરે અનેક સાધ સાધવીઓ તથા અંતગડ કેવળજ્ઞાની થયા, તેના દિક્ષા મહસવ સિદ્ધાંતોમાં ચાલેલા નથી પણ તેમણે જ્ઞાનદર્શનના આલંબનથી જ આત્મસાધન કરેલું છે. ભગવતીજીમાં નવમા સતકના તેત્રીસમાં ઉદ્દેશામાંજ માળીને દિક્ષા મહત્સવ થએલે છે, પણ આખર પડવાઈ થયા તે સર્વ પુર્વે પારજીત કાધિન છે, માટે મહસવાદિક વ્યવહારો સંસાર વ્યવહારના લાભે વૃદ્ધિ કરતે છે, તે નિ:સંદેહ,
