________________
સમાતિસાર-ભાગ ર જે. ( ૩ ) પ કેવળજ્ઞાન કે જે અનંત શકિતવંત છે, તે જે મ. નુષ્યને ઉપજે તે દરાજ્ય લેક પિતાની હથેલીમાં જે મે વસ્તુ દેખે તેમ દેખે અને સર્વત્ર જગતના જીવન પરિણામ ઉપયોગ દીધા વગર હમેશાં જાણી દેખી રહે તેનું નામ કેવળજ્ઞાન,
એ પાંચ જ્ઞાન છે. તેમાં પ્રથમનાં બે શાન તો સ્વભાવિક છે. તો ચાડા યા ઘણા સર્વને હોય, પણ ત્રીજી ચોથું અને પાંચમું એ ત્રણ શાન છે, તે આત્મિક છે, તે જ્યારે આભા કામક સ્વભાવથી ખસીને સ્વ સ્વભાવમાં આવે ત્યારે આપ થકી જ ઉપજે, પણ તે કોઈના શિખડ્યા યા ભણાયાથી આવે જ નહીં. એવા સદરહુ કહેલા શાને લાભ સિવાય સ્વ અને પદયા પળેજ નહીં માટે ધર્મનું મુ' ને સ્વ અને પદયારૂપ જ્ઞાન છે અને જ્ઞાનનું મુળ વિનય એટલે નમ્રતા કરવી તેના તો અનેક મેદ છે, તે ગુરૂગમે જાણવા પણ વિનય છે તેજ જેન ધર્મનું મુળ છે. તેને વિશે શાક્ત ગાથા નિચે મુજબ, विणउजीणसासणमुलं, विणउनीव्वाणसाहगो: विणउवीप्पमूकस्स, कउधम्मोकउतवो.
ભાવાર્થ-વિનય એટલે સર્વગુણી વડીલોને નમ્રતાથી ૮ વંદનાદીક આસન સન્માન સહિત આદર દઈ ત્રિકરશશુ શેવના કરવી તેજ નમ્રતાના લાભમાં આચાર્ય જ્ઞાનદાન આપે તે વિનયથી નિર્વાણ એટલે મોક્ષની પ્રા
