________________
( ર૬૦ ) નિરગુણમાં સદગુણની ભાવનાથી ફળ છે તે
વેપારાર્થે પ્રદેશ ગએલા પુરૂષનું કઈ મંદવાડના કારણથી મૃત્યુ થયું તે પછી પ્રદેશમાં સાથે ગએલા મિત્રોએ પત્ર લખી મરનારની સ્ત્રીને જાણ કર્યું. તે સ્ત્રીએ પતિ મૃત્યુના ભયાનક શેકથી મહાકલ્પના કરી હાથમાં પહેરેલા ચુડા વિગેરે સંહાસણરૂપી શણગાર તે પુરૂષની પછવાડે ઉતારી રંડાપ ભોગવવા રહી પણ ધણીના આપેલા ચિત્રથી સંહાસણપણું રહ્યું નહીં. તેમજ મરનાર ધણીને ચિત્રથી ઘરનો કારભાર ચાલે તેવું પણ ન રહ્યું. હવે મજ કુર ચિત્રમાં ચાય તેટલે ભાવ ભેળવીને સંસારી સુખની ઇચ્છાકરે પણ તે સ્ત્રીની કલ્પના કદી સમે નહીં તેવી જ રીતે નિર્ગુણ પ્રતિમા તથા ગુરૂના ચિત્રોમાં ભાવ ભેળવતાં લાભને સંભવ નથી. એમ ખાતરી પૂર્વક સમજવું, બીજે દ્રષ્ટાંત” વળી જેમ કે પુરૂષ સાક્ષાત ધમૅગુરૂઓના ઉપદેશથી રગ પામી સંજમ લીધે ને મુળ ગુણ ઉત્તર ગુણપરા
થી ભરપુર થયો તેમજ મતિજ્ઞાનના જેથી સૂત્રજ્ઞાની થયે તેમજ કર્મક્ષય કરવાને માટે બાર ભેદે તપ કરવા ઉદ્યમી થયે એવા સર્વ ગુણોની વૃદ્ધિથી તે સર્વે ધમીજનેને આત્મ પ્રાણ સમાન પ્રિય થઈ પડે છે. હવે તેજ પુરૂષના કોઈ પુર્વ જન્માંતરના અશુભ કર્મોદયથી મજકુર સદગુણને ત્યાગ કરી કુંડરીક સાધુની રીતે પડવાઈ થઈ ગયો ને મહા દુરાચણી શેવવા લાગ્યો, ત્યારે મજકુર ભકિત કરનાર સજજને તે નિર્ગુણી પુરૂષને તછ દઈને પિતાના આત્મધર્મને સુધારો કરવા ધારે પણ તે નિર્ગુણને મળવાને કેઈપણ વખત ઈરાદા -
