________________
સમતિસાર ભાગ ર જે. (૧૫) નની પ્રતિત છે ને તેજ નિગ્રંથનાં વચન મને રૂછે તેજ વચન કાયાએ કરીને ફરશું છું. તેજ નિગ્રંથના વચન પ્રમાણ કરવાને ઉદ્યમવંત છું વળી તેજ નિગ્રંથ વચન નિશ્ચય છે. એ કઈ કાળે જુઠા ન પડે, તેજ નિગ્રંથ વચન ઈષ્ટ એટલે વલ્લભ છે, તેનેજ ઇચછું પડી ઈચ્છું છું એ નિગ્રં થ વચન સિવાય સર્વ અનર્થ મુળ છે તે હું જાવપડી ઈચ્છ એવી રીતે સાધુ તથા શ્રાવકધર્મના પાઠ છે. તેમાં નિગ્રંથ સિવાયના વચન અમાન્યને તેમજ અનર્થ મુળ કહ્યા છે. તે દુરબુદ્ધિવાળાઓને કહેવાનું કે એવા નિગ્રંથ સિવાયના વચનોને તમે સત્યરૂપક ઠરાવીને તે પ્રમાણે માન્ય કરી ચાલે છે તે શું તમારા ઘણા ભવની પરંપરા વૃદ્ધિ કરવાની ખાતરી છે કે બીજું કાંઈ છે ? પણ ખરેખર સુજ્ઞજન હોય તેને એમ સમજવું કે આત્માથી પુરૂષએ નિદ્ય વાક્યોથી રચેલા સિદ્ધાંતે તેને જ સૂત્ર કહીએ અને તેજ નિવેદ્ય સૂત્રના શુદ્ધ ઉપદેશથી આત્મ ઉપયોગી પુરૂએ મિથ્યાત્વ વિસરાવવાના વખતમાં સમકિત સહિત જ્ઞાનક્રિયા ધારણ કરીને દયારૂપ નિવેદ્ય પુજાને દયારૂપ નિવેદ્ય યજ્ઞ કરેલા છે. તે સિવાય સારંભી પુજન યજ્ઞ જ્ઞાનીઓના ધર્મ વિરૂદ્ધ છે. પ્રતિમામતિ પ્રતિમાને શુભાશુભ કહે છે તે પ્રશનેત્તર.
મતાવલંબિતજનોએ પોતાના માન્ય કરેલા દેવોનું સ્થાપન કરતાં તે પ્રતિમાઓમાં શુભ તથા અશુભ કરતા
