________________
( ૬૪ ). ગર, વેરાવળ આદિ ગામેના શેઠીયાઓ. આ ઉપરાંત સંઘના તેમજ બીજા જોવા આવેલા ભાઈઓની અપાર સંખ્યા હતી. આ વરઘેલાની લંબાઈ એટલી વિશાળ થઈ હતી કે જાણે કોઈ નદી મંદ મંદ ગતીએ વહી રહી ને હૈય! આ વરઘોડો રેલ્વે પુલ વટાવીને ગામના દરવાજા પાસે પહે, ત્યાં ટેટને મદમસ્ત હાથી ઉભે હતું, અને તે પર સૂવર્ણજડીત અંબાડી શેભી રહી હતી. આ હાથીપર સંઘપતિના બંને પુજે સેવતીલાલ તથા રસિકલાલ પ્રભુજીની પ્રતિમા લઈને બેઠા. અને એ હાથી વરઘોડા સાથે લીધું. પાછળ સંઘવી શ્રીના પત્ની કેસર બહેન અને સ્ત્રીમંડળ સાધ્વીશ્રીઓના સમુદાય સાથે ચાલી રહ્યા હતા. - સંઘની આવી મહાન ભવ્યતા નિરખી જેનારા ભાઈએના હૈયામાંથી અચાનક બોલાઈ જવાતું કે –“આ સંધ નથી પણ ઈંદ્રની સ્વારી છે.” કઈ વળી કહેતું કે, “આ તે વસ્તુપાલ તેજપાળને જ અવતાર છે. સંઘપતિ તમે ઘણું છો” અને આવા અનેક કાર્યો કરે ! ! “વળી કોઈ તે ત્યાં સુધી બોલી જતા કે – આ સંઘપતિ તે સ્વ
ને દેવ છે.” વળી કોઈ બીચારા આવી ભવ્યતાના ખર્ચને ખ્યાલ નહી બાંધી શકવાથી એમ પણ કથી લેતા કે – “ભાઈ! એને તે લક્ષ્મી દેવી સહાયમાં છે. મોઢે માગ્યા રૂપિયા એને મળી રહે છે. પછી આ ખર્ચ શું કામ ન કરે?” આ પ્રમાણે અનેક ભાઈઓ હૈયાના સુર છેડી રહ્યા હતા અને
