________________
(૧૫ર) ચેથે દહાડે સંઘવીજી ના મહારાવશ્રીને મળવા ગયા, અને ના મહારાવશ્રીને ઉપકાર માની વિદાય માગી મહારાવશ્રીએ કહ્યું, “શેઠીયા ! એમ ન જવાય, કાલે રિકવું પડશે. શેઠશ્રી તેમના પ્રેમનો અનાદર કરી શક્યા નહીં. તેજ દીવસે સાંજે ના મહારાવ સાહેબના પ્રાઈવેટ સેક્રેટરી ૨. સૂર્યશંકરભાઈએ આવીને આખા સંઘને રાજ્ય તરફથી જમણનું નેતરૂં આપી દીધું. સંઘમાં ખબર પડતાં જ ખુશાલીને પાર ન રહ્યો. નામદાર મહારાવશ્રીના આ અપૂર્વ પ્રેમથી રાજ્યનું જમણુ સ્વીકાર્યું.
આ સિવાય બીજા અરસ પરસ ભેંટણુઓ પણ સારા થયેલાં અને “ આવા સંઘે કાઢી ધર્મને દિપાવે,* એવી ના મહારાવશ્રીની આશિષ પણ મેળવી.
ભૂજમાં સંઘને ઘણો આનંદ મળે. ભૂજના શેઠીયાઓ તરફથી અને ભૂજના સંઘ તરફથી પણ સંઘને સત્કાર ઘણે સાર થયા હતા. ભૂજનું સામૈયું ઘણું ભવ્ય હતું.
અત્રે એક પ્રસંગ વર્ણવે અનુચિત નહીં ગણાય અને તે એ કે અત્રેના શેઠ ડોસાભાઈ વાલજીએ શ્રી સંઘ ભૂજમાં વધારે રોકાઈ તેમનું જમણ સ્વીકારી શકે તેમ ને હોવાથી સંઘમાં પ્રત્યેક માણસને જરમન સીલવરના પવાલાની લહાણી કરી હતી.
નગરશેઠ શ્રી સાકરચંદભાઈ પાનાચંદભાઈની સામ્ય મૂર્તિ સંઘાળુઓથી ભૂલાય તેમ નથી.
