________________
(૧૨૦ ) પતન થયું જેને ન રહ્યા અને દેરાસર એક બાવાના હાથમાં ગયું. બાવાએ મૂળનાયક પાર્શ્વનાથ પ્રભુની પ્રતિમાજીને ઉકાવી લઈ એક ચક્ષમાં સંતાડી દીધાં. આ ખબર જૈનસંઘને પડી અને જેને બાવા પાસે આવ્યા. બાબુને સમજાજો પણ તે ન સમજ્યો. એટલે સંઘે મૂળનાયક તરિકે મહાવીરસ્વામીની પ્રતિમાજીની સંવત ૧૬૨૨ માં પ્રતિષ્ઠા કરી ( આ પ્રતિમા જીની અંજનશલાકા સંવત ૬૨૨ માં થયેલ છે.) ત્યારબાદ તે બાવા પાસેથી મૂળ પ્રતિમાજી (પાર્શ્વનાથ પ્રભુ) મળ્યા એટલે શ્રાવકોએ તેમને મૂળ મંદિરની પાછળ દેવકુલિકામાં સ્થાપ્યા. આજ પ્રતિમાને કે જેની શ્રી સુધર્માસ્વામિ ગણધરના હાથે અંજન શલાકા થયેલ છે અને જેની પ્રતિષ્ઠા વણિક દેવચંદે ભગવાન મહાવીર પછી ૨૩ વર્ષે કરાવેલ છે. હાલ પણ આ પ્રતિમાજી વિદ્યમાન છે.
ફરી જૈનોની વસ્તી ઓછી થવાથી આ દેરાસરને કબજે ત્યાંના ઠાકોરોનાં હાથમાં ગયે; અને કેટલેક વર્ષે જેનો -- પાછું દહેરું હાથમાં લીધું. અને સંવત ૧૯૨૦ માં રવરિશ.
છા પુત્ર રાવ પ્રાગમલજીના રાજયમાં આ દેરાસરને પુનઃ ઉધાર થયે..
ત્યારપછી સંવત ૧૯૩૯ ના મહા સુદી ૧૦ને દિને માંડવીવાસી રાણસી તેજસીના પત્ની બાઇ મી હેને છેલ્લો જર્ણોદ્ધાર કરાવ્યા જે આજે પણ ચાલુ છે.
