________________
(૧૦૪) રાઓ પ્રભુના વદન સામે જોયા કરે તેય કલાકેનાં કલાક થઈ જાય એવાં મનહર છે. અહીંથી ત્રણ ગાઉ વાંઢીયા કરીને એક ગામ છે. આ ગામમાં પણ એક વિશાળ જનાલય છે અને ચંદ્રપ્રભુજીના સુંદર પ્રતિમાજી છે વાંઢીયામાં જનના ૪૦ ઘર છે. સંઘના માણસો આ ગામમાં યાત્રા કરવાને ગયા હતા
આ તિર્થને ઈતિહાસ ઘણે સરસ છે- લાખા ફુલાણીના વખત પૂર્વે વાંઢીયા અને કટારીયા બંને ભેગા મળી “ આનંદપુર” નામની નગરી હતી. આ નગરીમાં અનેક કેટયાધિપતિ જેનો રહેતા હતા. વળી દરિયા પણ નજીક હતા. આ વિશાળ નગરીમાં જગતપાલક જગડુ શાહના પણ ભવ્ય પ્રાસાદે હતા. અને બીજા કેટયાધિપતી. એની ગગન ચુંબિત હવેલીઓ હતી. કુદરતને એતો ક્રમ છે કે “આજે જેની ચડતી કલા, કાલે તેની પડતી કલા.” આ નિયમાનુસાર આ નગરી પર એવા અનેક હુમલાઓ થયા. અને નગરી ભાંગી મુસલમાનના ધાડાઓ પણ પડવા લાગ્યા. દહેરાઓ તુટયાં. પ્રાસાદને નાશ થયે. લક્ષમી દટાઈ. સાગર પણ દુર થ. અને પ્રજા જીવ લઈને નાશી છુટી પછી જે બે ભાગ અવશેષ રહ્યા હતા તેના બે ગામડા થયા એક કટારીયા અને બીજું વાંઢીયા. આવા નામો પડવાનું કારણ એ હતું કે આનંદપુરના ઉત્તર ભાગમાં એક મસ્તબા હેતા હતા અને પોતે બકરા ગાડરને પાળ હતું. આ બકરા ગાડરને રાખવાને પિતે વિશાળ વાડો કર્યો હતો. વાગડમાં આ વાકાને “ઢ” કહે
