________________
૧૩૦
અપ્રમત્ત, પછી શ્રેણિ સંપન્ન, પછી ક્ષીણ મેહી, પછી યોગી કેવલી, પછી અાગી કેવલી થઈ મેશે જય. એ કમ છે. ઇતિ.
દુહા. અત્તાગમ અનંતરાગમ, પરંપરાગમ જાણ; અનુગ સૂત્રે કહ્યા, આગમ ત્રણ વખાણું. ૧ તેમાં આજ પરંપરા, વરતે તારા વિચાર; " જાણ પ્રાણી સ્રાનને, કરો આપ વિચાર. ૨ - વચન તણી રચના કરી, અલ્પ મતિ અનુસાર, આગમ અર્થ ન લહી શકે, વિણ કેવલ કે સાર. ૩ હઠ ન જે શઠ પરે, કે જે તત્ત્વ પિછાણ, સમરસથી સુખ ઉપજે, લહીયે પદ નિરવાણ કષ્ટ કરે ઇંદ્રિય દમે, વહે વ્રતને ભાર; તજી મમત્વ સમતા રહે, ન ભજે કર્મવિકાર. ૫ આગમ સારિણી ગ્રંથ એહ,સરૂ તણે સુપસાય;
સ્વપર આતમહિત ભણ, રચિય આનંદ લાય. કદુ ગુરૂ માહરા, સંયમ ધર્મ દાતાર
બુદ્ધિ અનુસાર કૃતિ કરી, ભવ્યજીવ હિતકાર. જિન આણાવિશું જે કથ્ય, મિથ્યા દુત તાસ; સજજન ગુણ લેજે સદા, અલિ જેમ પુષ્પ વાસ. મત મમત્વ મુજને નહિં, શાસ્ત્ર વચન સુવિલાસ, આશા એક શિવ પદ તણી, બીજી આશ નિરાસ. ૯
ઈતિ પૂર્ણમ્
