________________
૫૬૪
પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરાનુવાદ परिभवइ उग्गकारी, सद्धं मग्गं निगृहए वालो । વિદર સયામુરુગો, સંગમ-વિમાનેલુ હિૉસુ IIરૂ૭૨ાા उग्गाइ गाइ हसई, असुवुडो सइ करेइ कंदप्पं । गिहि-कज्जचिंतगो वि य, ओसन्ने देइ गिण्हइ वा ||३७३।. धम्मकहाओ अहिज्जइ, घराघरं भमइ परिकहंतो अ |
गणणाइ पमाणेण य, अइरित्तं वहइ उवगरणं ||३७४।। કાયમ એક ઘેરથી આહાર ગ્રહણ કરે, સમુદાય સાથે ન રહેતાં એકલો જ રહે, ગૃહસ્થવિષયક વાતો-પંચાતો કરે, વાસ્યાયન, કોકશાસ્ત્ર વગેરે પાપકૃતનો અભ્યાસ કરે, લોકો પોતાના તરફ કેમ આકર્ષાય - એમ તેમનું ચિત્તરંજન થાય, તેવા પ્રયત્નો કર્યા કરે, પરંતુ પોતાના સાધુપણાના અનુષ્ઠાનોમાં ચિત્ત ન ચોંટાડે. (૩૭૧) ઉગ્રતપ-ચારિત્ર કરનાર સાધુનો પરાભવ કરે, જ્ઞાન-દર્શન-ચારિત્રરૂપ શુદ્ધ મોક્ષમાર્ગને આચ્છાદિત કરે, પ્રગટ ન કરે તેમ કરવાથી પોતાની ન્યૂનતા દેખાય. શાતા-સુખમાં લંપટ બનેલો અજ્ઞાની એવો તે સુસાધુથી વાસિત ન થએલા એવા સંયમથી રહિત ક્ષેત્રને વિષે વિચરે છે. મોટા શબ્દ કરીને ગાય, અલ્પસ્વરથી ગાયન કરે, મુખ પહોળું કરીને ખડખડ હસે, કામોત્તેજક વચનો અને ચાળા કરીને બીજાને હસાવે, ગૃહસ્થનાં કાર્યોની ચિંતા કરવાના સ્વભાવવાળો ઓસન્નસાધુ પાસેથી વસ્ત્રાદિક ગ્રહણ કરે, અથવા તેને આપે. (૩૭૨-૩૭૩) આજીવિકા માટે ધર્મકથાનો અભ્યાસ કરે. ભણીને ઘરે ઘરે ભટકી ધર્મકથા કરે, ગણના પ્રમાણથી વધારે પ્રમાણમાં ઉપકરણો રાખે. જિનકલ્પીઓને બાર પ્રકારનાં, વિરોને ચૌદ પ્રકારનાં, આર્યાઓને પચીશ પ્રકારનાં ઉપકરણો રાખે. કહેલાંથી તે વધારે રાખે. (૩૭૪)
वारस बारस तिण्णि य, काइय-उच्चार-काल-भूमीओ | अंतो बहिं च अहियासि अणहियासे न पडिलेहे ||३७५।। गीयत्थं संविग्गं, आयरिअं मुअइ वलइ गच्छस्स । गुरुणो य अणापुच्छा, जं किं चि वि देइ गिण्हइ वा ||३७६ ।। गुरु-परिभोगं भुंजइ, सिज्जा-संथार-उवकरणजायं | किन्तिय तुमं ति भासई, अविणीओ गविओ लुद्धो ||३७७।।
