Updeshmala Doghatti Bhavanuvad

SR No.: 023128
Original Sutra Author: N/A
Author: Ratnatrayvijay
Publisher: Ranjanvijay Jain Pustakalay
Publication Year: 2013
Total Pages: 664
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 19 MB

Page 142

પ્રા. ઉપદેશમાલાનો ગૂર્જરનુવાદ
૧૧૩ બ્રહ્મ0 - હે પ્રભુ! પ્રવ્રજ્યાથી આગળના ભાવમાં સંપૂર્ણ સુખ-પ્રાપ્તિ ભોગો મળે છે, તો હાથમાં આવેલા ભોગોને છોડીને શા માટે પ્રવ્રજ્યા અંગીકાર કરવી ?
મુનિ - જિનધર્મ મોક્ષફળ અને શાશ્વત સુખ આપનાર જિનેશ્વરે કહેલો છે. ખેતી કરતાં પલા-ઘાસની માફક મનુષ્ય અને દેવલોકનાં સુખો આનુષંગિક-ગૌણફળ આપનાર છે.
બ્રહ્મ) – આ જગતમાં વિષય-સેવન અને તેમાં પણ માત્ર કામદેવનું મુખ્ય સુખ છે, એને જ મોક્ષ કહેલો છે, તેના સિવાય બીજો કોઇ મોક્ષ કહેલો નથી. જો શબ્દ, રૂપ, રસ, ગંધ, સ્પર્શનું અલ્પ સુખ હોય તેમાં સુખ નથી, માટે જ્યાં આગળ ભોગ માટે સ્ત્રીઓ છે, એવો સંસાર એજ સાર છે.
મુનિ - સંસાર-સમુદ્રમાં ડૂબતા મારા બંધુને મારા સરખો હતાલંબન ભાઇ મળવા છતાં આવા મોક્ષનું ફળ આ જન્મમાં મેળવી શકાય તેમ છે, છતાં આ જન્મમાં તું નરક ફળ મેળવે છે. મોહરૂપ મહાપારધીએ ભવારણ્યમાં મનુષ્યરૂપ હરણિયાઓને જાળમાં સપડાવવા માટે આ સ્ત્રીરૂપ જાળની રચના કરેલી છે. આંતરડાં, ચરબી, માંસ, લોહી, વિષ્ટો, પિશાબથી ભરેલ કોથળી સરખી તરુણીઓને ચંદ્ર, કમળ, મોગરાનાં પુષ્પો વિગેરેની ઉપમા આપનાર આ લોકમાં મૂર્ખ સમજવા.
બ્રહ્મ0 - હે સ્વામી ! આપની પાસે મારી આ પ્રથમ પ્રાર્થના છે અને તે સ્વીકારીને મને કૃતાર્થ કરજો. રાજ્ય સ્વીકારી પાલન કરો અને પાછળથી દીક્ષા લેજો. હું પણ તમારો અનુચારી થઈશ.
મુનિ - તને પાછળથી સંયમ મળવાનું નથી – એ નિશ્ચયની વાત છે. મારો પણ નિશ્ચય છે કે, પાછળથી દીક્ષા લેવાની છે, તો અત્યારે મારે દીક્ષાનો ત્યાગ શા માટે કરવો ? (પ૨૫)
સ્વર્ગમાંથી ચ્યવને આપણે દુષ્કૃત-પાપથી દાસાદિક થયા, આટલું સ્મરણ કરનાર તારાથી તે વિષય-વિપાકો કેમ ભૂલી જવાય છે ? ઉત્તમ કુલ-આગમાદિક સામગ્રીવાળો આ મનુષ્યભવ મળ્યો અમૃતથી પાદશૌચ કરવા સમાન વિષયોથી આ મનુષ્યભવ હારી ન જા. જેણે આગળ નિયાણું કરેલું છે, તે નક્કી દીક્ષા અંગીકાર કરશે નહિં, એમ ચિત્તમાં ચિંતવીને ચિત્રમુનિ ત્યાંથી વિહાર કરી ગયા. ઘાતકર્મનો નાશ કર, કેવળજ્ઞાન ઉત્પન્ન કરી, લાંબા કાળ સુધી વિચરી, સમગ્ર કર્મ-મલનું પ્રક્ષાલન કરી, તેમણે પરમપદને પ્રાપ્ત કર્યું, સંસારના ઇન્દ્રિયોના વિષયસુખ ભોગવવાની તૃષ્ણાવાળો, તેના જ ચિત્તવાળો, તેની જ વેશ્યાવાળો બ્રહ્મદત્ત સાતસો વર્ષ પસાર કરે છે. (પ૩૦)