________________
[ ૭૩ ] से भिक्खू वा २ से जं॰ असणं वा ४ अच्चुसिणं अ. स्संजए भि० सुप्पेण वा विहुयणेण वा तालियंटेण वा पत्तेण वा साहाए वा साहाभंगेण वा पिहुणेण वा पिहुणहत्थेण वा चेलेण वा चेलेकण्णेण वा हत्थेण वा मुहेण वा फुमिज वा ચી વા, તે જુવમેવ સોwit-નોત્તિ વા મfत्ति वा! मा एतं तुमं असणं वा अच्चुसिणं सुप्पेण वा जाव फुमाहि वा वीयाहि वा अभिकंखसि मे दाउं, एमेव दलयाहि, से सेवं वयंतस्स परो सुप्पेण वा जाव वीइत्ता आहट्ट दलहजा तहप्पगारं असणं वा ४ अफासुयं वा नो पडि०॥ (રૂ૦ રૂ૫ ) I
તે શિશુ ગૃહસ્થના ઘરમાં પટેલે જે આ પ્રમાણે જાણે કે આ ઘણે ઉને ભાત વિગેરે સાધુને ઉદ્દેશીને જ ગૃહસ્થ ઠંડા કરવા માટે સૂપડાથી, વીંજણાથી, મેરના પીંછાના પંખાથી અથવા શાખાથી કે શાખાના ભગવડે અથવા પીંછાથી અથવા પીંછાના સમૂહવડે, વસ્ત્રથી કે વસ્ત્રના છેડાથી, હાથથી, મેથી, અથવા તેવા કંઈપણ ઓજારથી ફેંકીને ઠંડે કરે, અને થવા વસ્ત્રથી વિજે, આ પ્રમાણે કરવા પહેલાં સાધુ લક્ષ્ય રા ખીને તેવું ગૃહસ્થ કરે, તે પહેલાં તેને નામ દઈને બોલે કે હે ભાઈ ! હે બહેન ! આવું તમે કરીને મને આપવાની ઈચ્છા ધરાવે છે, તે તેમ ફેંકયા વિના જ અમને આપ, આવું સાધુ કહે તે પણ ગૃહસ્થ હઠથી સૂપડેથી કે મુખના વાયુવડે કંકીને આપે તે તેને અષણીય (દોષિત) આહાર જાણીને તે નહિ.
