________________
[ ૧૮
]
તે ભિક્ષુ કેઈ વખત એક ચર (એકલો ફરનારે) હાય, અને તે આગળ-પાછળ સંખડિનું ભેજન ખાઈને તથા શીખંડ કે દૂધ વિગેરે અતિ લુપીપણાથી રસને સ્વાદી બનીને ને ઘણું ખાય, તે વિશેષ ઝાડા થાય, અથવા વમન થાય, અથવા અજીરણથી કેદ્ર વિગેરે કઈ રેગ થાય, અથવા તુર્ત જીવ લેનારે આતંક શળ વિગેરે રોગ થાય, માટે કેવળી સર્વજ્ઞપ્રભુ કહે, છે કે તે સંખડિનું જમણ કર્મોનું ઉપાદાન છે, તે આદાન કેવી રીતે થાય છે, તે બતાવે છે. આ સંખડિના સ્થાનમાં આ અપાયે (પીડાઓ) થાય છે, અથવા જીભને સ્વાદ કરી ઇદ્વિછે ઉન્મત્ત થતાં દુર્ગતિ ગમન વિગેરે પરલેકના અપાયે છે ( ખલુ શબ્દ વાક્યની શોભા માટે છે )તે ભિક્ષુ ગૃહસ્થ અથવા તેના ઘરની સ્ત્રીઓ સાથે અથવા પરિવ્રાજક (બાવા) સાથે અથવા બાવીઓ સાથે કઈ દિવસ એક વાક્ય (એક ચિત્ત થવા) થી પ્રેમી બનીને તેઓની સાથે તે સાધુ લુપપણે કઈ પણ જાતનું નસો ચડાવનારું પીણું પણ પીએ, અને સે ચડતાં રહેવાનું સ્થાન યાચે, પણ જે તે શીલરક્ષણને ઉપાશ્રય ન મળે તે તે સંખડિનજીકના જ મકાન (ધર્મશાળાવિગે. ૩) માં ગૃહસ્થ અથવા બાવી વિગેરે જ્યાં ઉતર્યા હોય તેમની સાથે ઉતરીને એકમેકપણે વર્તે, ત્યાં ન ચડેલે હોવાથી કાંતે ગૃહસ્થ પિતાને ભૂલી જાય અથવા સાધુ પિતાને સાધુપણાથી ભૂલે, અને તેથી આવું ચિંતવે, કે હું ગૃહસ્થજ છું! અથવા ( ઇઢિયે પુષ્ટ થયેલ હોવાથી) સ્ત્રીના શરીરમાં મોહિત થયેલો અથવા નપુંસક સાથે કુશાલથી સાધુપણું ગુમાવે, અથવા તેને
