________________
[૩ર૬] બે ઉપવાસ કરીને, પવિત્ર પરિણામ સાથ જિનદેવ, શુભ લેશ્યાએ ચડતા, શિબિકા ઉપર ચડે દેવ. ૧૦ સિંહાસન પર બેસે, બે પડખે શકને ઈશાન રહી, મણિરત્ન દંડવાળા, ચામર ઢેલે સ્વહાથ રહી. ૧૧ પહેલાં તે શિબિકાને, ઉપાડે માણસે સહર્ષ થઈ, તે પછી સુર અસુર ગરૂડ, નાગ ઉપાડે સુસજજ રહી. ૧૨ પૂર્વ દિશાએ દે, દક્ષિણમાં અસુર ઉચકે શિબિકા, પશ્ચિમ બાજુ ગરૂડે, નાગ રહે ઉત્તરે ઘરતા. ૧૩ ગગન બિરાજે દેવથી, શોભે સરસવનું જેમ વનખંડ, કેણિયર કે ચંપકનું, વન શેભે પુષ્પ વિકસંત. ૧૪ પડહ ભેરિને ઝાલર શંખાદિક, લાખ વાજીયાં વાજ, ગગનતળ ધરણિતળમાં, અવાજ પસર્યા અતિ ઝાઝા. ૧૫ તત વિતત ઘનશુષિરએ, ચારે જાતિ તણું બહુ વાજા, નાટક સાથે દે, વજાડવા વલગિયા ઝાઝા. ૧૬
તે કાલે તે સમયે શિયાળાના પ્રથમ માસે પ્રથમ પક્ષે માગશર વદિ ૧૦ ના સુવ્રત નામના દિવસે વિજ્ય મુહૂર્ત ઉત્તરાફાગુની નક્ષત્ર આવતાં પૂર્વમાં છાયા વળતાં છેલ્લા પહોરમાં પાણી વગરના બે અપવાસ કરી એક પિતનું વસ્ત્રધારી સહસ વાહિની ચંદ્રપ્રભા નામની શિબિકા ઉપર ચડી દેવ મનુષ્ય તથા અસુરોની પર્ષદાઓ સાથે ચાલતા ચાલતા ક્ષત્રિયકુંડપુર સંનિવેશના મધ્યમાં થઈને જ્યાં જ્ઞાતખંડ નામે ઉઘાન હતું
