________________
[१५] यागं पालइला छण्हं जीवनिकायाणं सारक्खनिमितं आलोइचा निंदिता गरिहिता पडिकमिला अहारिहं उत्तरगुणपायच्छिलाई पडिवजिचा कुससंथारगं दुरूहिला भतं पञ्चक्खायंति २ अपच्छिमाए मारणंतियाए संलेहणासरीरए झुसियसरीरा कालमासे कालं किच्चा तं सरीरं विप्पजहिता अच्चुए कप्पे देवताए उववन्ना, तओ णं आउक्खएण भव० ठि० चुए चइता महाविदेहे वासे चरमेणं उस्सासेणं सिज्झिस्संति बुझिस्संति मुच्चिस्संति परिनिव्वाइस्संति सव्वदुक्खाणमंतं करिस्संति (सू० १७८ ) .
ભગવાનના માબાપ પાર્ધ પરંપરાના શ્રમણના ઉપાસક હતા, તેઓ ઘણું વર્ષ શ્રમણોપાસકપણે પાળી છે કાયના જીવની રક્ષણાર્થે (પાપની) આલોચના કરી નિંદી ગહીં પડિકમી યથાયોગ્ય પ્રાયશ્ચિત લઈ દર્ભ સંસ્તારક ઊપર બેસી ભક્ત પ્રત્યાખ્યાન કરી છેલ્લી મરણ પર્વતના શરીર-સંલેબના વડે શરીર શેષી કાલ સમયે કોલ કરી તે શરીર છોડી અચુત કપમાં દેવપણે ઉત્પન્ન થયાં. ત્યાંથી આયુ ક્ષય થતાં ચવીને મહાવિદેહ ક્ષેત્રમાં છેલ્લે ઊભાસે સિદ્ધબુદ્ધ મુક્ત થઈ નિર્વાણ પામી સર્વ દુ:ખને અંત કરશે.
तेणं कालेणं २ समणे भ० नाए नायपुते नायकुलनिव्वरो विदेहे विदेहदिन्ने विदेहजच्चे विदेहसूमाले तीसं वासाई विदेहंसिलिकट्ट अगारमझे वसिना अम्मापिऊहिं कालगएहिं देवलोगमणुपतेहिं समनपइन्ने चिच्चा हिरनं चिच्चा सुवन्नं चिच्चा बलं चिच्चा वाहणं चिच्चा धणकणगरयणसंत
