________________
[ ૭૩ ] खंधंसि वा पीढंसि वा मंचंसि वा मालंसि वा अदृसि वा पासायसि वा अन्नयरंसि वा० थं० नो उ० ॥ से भि० से जं पुण अगंतरहियाए पुढवीए ससिणिद्धाए पु० ससरक्खाए पु० मट्टियाए मकडाए चित्तमंताए सिलाए चित्तमंताए लेलुयाए कोलावासंसि वा दारुयंसि वा जीवपइट्ठियंसि वा जाव મસંતાન સન્નતાં બંને ૩૦ || (સૂદક)
કઈ સાધુ કોઈ વખતે ટટ્ટી પેસાબ કરવાની તાકીદે પીડાતે હોય અને રસ્તામાં તેવી છુટની જગ્યા ન મળે તે તેણે કુંડી અથવા તેવું ગ્ય સાધન સમાધિ માટે મેળવી તેમાં સ્થડિલ જઈ પરઠવી આવવું, પણ જે પિતાની પાસે હાજર ન હોય તે બીજા સાધુ પાસે યાચવું, અને તેની પ્રતિ લેખના વિગેરે કરીને તે ઉપયોગમાં લેવું, આથી એમ સૂત્ર ચવ્યું કે સ્થડિત પિસાબને રોકવા નહિ, વળી શંકા થયા પહેલાંજ બને ત્યાં લગી સાધુએ નીકળવું, અને જ્યાં ઈંડિલ જાય ત્યાં પ્રથમ દેખે કે ઇંડાં કે ના જંતુ કીડીઓ કે કરેવળીયાનાં જાળાં વગેરે નથી, જે ઇંડા વિગેરે હોય તે ત્યાં ટટ્ટી ન જાય, હવે તે સાધુ એમ જાણે કે કઈ માણસે એક અથવા ઘણું સાધુ સાધ્વીને આશ્રયી સ્થડિલની જગ્યા બનાવી હોય, અથવા શ્રમણ માહણ વિગેરેને ઉદ્દેશીને બનાવી હોય, તે તે જગ્યાને બીજા પુરૂષે સ્વીકારી હોય કે ન સ્વીકારી હોય તે પણ મૂલ ગુણથી દેષિત હોવાથી તેમાં ઉચ્ચાર પ્રશ્રવણ ન
કરવું.
- તે સાધુએ યાવંતિક ('
) થંડિલમાં
