________________
[૨૪૩] ઘણું પોતે પિતાના ઘરના માણસને બેન દીકરીને કહે ત્યારે પણ સાધુએ ના પાડવી.
વળી ગૃહસ્થ પિતાની બેન વિગેરેને કહે, કે કરૂં પાતરૂં ન આપ, પણ તે પાત્રાને તેલ ઘી માખણ છાશવડે ઘસીને આપ, તથા પાણીથી ધોઈને અથવા કાચું પાણી કે કંદ વિગેરે ખાલી કરીને આ૫, અથવા કહે કે હે સાધુ! તમે બે ઘડી પછી ફરીને આવે, તે અમે અશનપાન ખાદિમ સ્વાદિમ તૈયાર કરીએ છીએ, અથવા સંસ્કારવાળું બનાવીએ છીએ, તેથી હે આયુષ્મન ! હે સાધુ! તમને ભેજનું પાણી સહિત પાતરાં આપીશું, એકલા ખાલી પાત્રો સાધુને આપવાથી શોભા ન વધે. આ સાંભળીને સાધુએ કહેવું કે હે ભવ્યાત્મન ! અમને અમારા માટે બનાવેલું કે વધારે રાંધેલું ભાજન પાણી ખાવા પીવાને કામ લાગતું નથી, માટે તૈયાર ન કરે, ન સંસ્કારવાળું બનાવે, જે પાત્રો આપવાની ઈચ્છા હેય તે એમને એમજ આપો.
આવું કહેવા છતાં ગૃહસ્થ હઠ કરી સાધુ માટે રાંધીને કે સંસ્કારી બનાવીને પાત્રાં ભરી આપવા માંડે તે અપ્રાસુક જાણીને સાધુએ લેવાં નહિ. કદાચ એમને એમ પાત્રો બહાર લાવીને મુકે, તે તેને કહેવું કે હે ગૃહસ્થ ! હું તમારા દેખતાં જ આ પાત્રાં દેખી લઉં કે તેની અંદર નાનાં જંતુઓ કે બીજ, કે વનસ્પતિ હોય તે કેવળી પ્રભુ તેમાં દેષ બતાવે છે, માટે સાધુએ પ્રથમ જોઈ લેવાં, અને જંતુ વિગેરેથી સંયુક્ત હાય
