________________
[ ર૩૩] से भिक्खू वा० अहेसणिजाई वत्थाई जाइज्जा अहापरिग्गहियाई वत्थाई धारिजा नो धोइजानोरएजानोधोयर ताई वत्थाइंधारिजा अपलिउंचमाणो गामंतरेसु० ओमचेलिए, एयं खलु वत्थधारिस्स सामग्गियं ॥ से भि० गाहावइकुलं पविसिउकामे सव्वं चीवरमायाए गाहावइकुलं निक्खमिज वा पविसिज वा, एवं बहिय विहारभूमि वा वियारभूमि वा गामाणुगामं वा दूइ जिजा, अह पु० तिव्वदेसियं वा वासं वासमाणं पेहाए जहा पिंडेसणाए नवरं सव्वं चीवरमायाए॥ (ફૂ. ૪૬)
- તે સાધુ સાધુપણાને ગ્ય કપડાં યાચે, અને જેવાં લીધાં હોય તેવાંજ પહેરે, પણ તેમાં કંઈ પણ શોભા કરે નહિ, તે કહે છે, લીધેલા વસ્ત્રને ધુએ નહિ, રંગે નહિ તથા બકુશપણું ધારણ કરીને જોઈને રંગેલાં કપડાં કેઈ આપે તે પણ લેઈને પહેરે નહિ તથા તેવાં સાધુને એગ્ય કપડાં પહેરીને બીજે ગામ જતાં વસ્ત્રોને છુપાવ્યા વિના સુખથી જ. વિહાર કરે, કારણકે પ્રાચે આ અસાર વસ્ત્ર ધારણ કરનારે છે, આજ સાધુનું સંપૂર્ણ સાધુપણું છે, કે આવાં સાદાં કલ્પનીય વસ્ત્ર પહેરવાં.
વળી તે ભિક્ષુ ગોચરી જાય તે વસ્ત્રો બધાં સાથે લઈ જાય તેજ પ્રમાણે થંડિલ જાય અથવા અભ્યાસ કરવા બહાર જાય તે પણ લેઈને જાય, પણ એટલું ધ્યાન રાખવું કે પિંડએષણામાં કહ્યા મુજબ વરસાદ કે ધુમસ વરસતાં
