________________
[૧૮૩] તે મુનિએ પાણીમાં પડયા પછી હાથ સાથે હાથ, પગ સાથે પગ કે શરીરવડે કોઈ પણ ભાગમાં અપકાય વિગેરેની રક્ષા માટે સ્પર્શ કરે નહિ, તથા પાણીમાં તણાતાં ડુબકીઓ મારવી નહિ, કારણ કે ડુબકી ન મારવાથી કાન આંખ નાક મહા વિગેરેમાં પાણી ન ભરાય તેમ પિતે ડુબી જાય નહિ, પણ જ્યારે પિતાને ડુબવા વખત આવે અને થાકી ગયો હોય, તે ઉપધિને મેહ છોડી દે, અથવા ભારવાળી ઉપધિ છેડી દેવી, પછી પિતે જાણે કે હું કિનારે જવા સમર્થ છું, ત્યારે કિનારે નીકળી આવે, અને પાણું ટ૫ક્તા શરીરે કિનારા ઉપર ઉભા રહે, અને ઈર્યાવહી પડિકમે.
. પણ તે મુનિએ ભીના શારીરને પાણુ રહિત કરવા આમળવું ઘસવું દાબવું છાંટવું કે તપાવવું નહિ, પણ પાણીને પિતાની મેળે નીતરવા દેવું, પણ જ્યારે જાણે કે પાણી નીતરી ગયું છે, ભીનાશ ઓછી થઈ ગઈ છે, ત્યારપછી કાયાને શરદી રહિત કરવા તડકે તપાવવી, અને ત્યાં સુધી કિનારેજ ઉભા રહેવું, અને શરીર સૂકાયા પછી જ બીજા ગામ તરફ વિહાર કરવો, પણ ત્યાં ઊભા રહેવાથી ચારને ભય લાગતો હોય તે તુર્ત કાયાને સ્પર્શ કર્યા વિના જ હાથ લાંબા રાખી ગામ તરફ ચાલ્યા જવું.
से भिक्खू वा गामाणुगामं दूइजमाणे नो परेहिं सद्धिं परिजविय २ गामा० दुइ०, तओ० सं० गामा० दुइ०॥ (સૂ૦ ૨૨૩)
