________________
[૧૫૪] वा अभंगेति वा मक्खेति वा नो पण्णस्स जाव तहप्पल ૩૦ નો રા. . (જૂ ૨૪).
- તે સાધુ એમ જાણે કે આ ઘરમાં ગૃહસ્થ અથવા નેકરડી વિગેરે કોઈપણ પરસ્પર એક બીજાના શરીરને તેલ, માખણ, ઘી કે ચરબીથી ચળે છે, અથવા કટક વિગેરેથી ઉદવર્તન કરે છે, ત્યાં પ્રજ્ઞસાધુને નિવાસ કરે ન કલ્પે.
से भिक्खू वा० से जं पुण-इह खलु गाहावई वा जाव कम्मकरीओ अन्नमन्नस्स गायं सिणाणेण वा क० लु० चु० प० आघसंति वा पघंसंति वा उठवलंति वा उव्वट्टिति वा નો પણ છે (જૂ ૨૯)
તે ભિક્ષુ એમ જાણે કે આ ધરમાં ગૃહસ્થ કે ઘરનાં માણસે પરસ્પર સ્નાન કરે છે, અથવા શરીરે સુગંધી પદાર્થો તેલ ચૂર્ણ વિગેરે એકવાર ઘસે છે, અથવા વારંવાર ઘસે છે, તેવા મકાનમાં બુદ્ધિમાનું સાધુએ ન ઉતરવું.
से भिक्खू० से जं पुण उवस्सयं जाणिज्जा, इह खलु माहावती वा जाव कम्मकरी वा अण्णमण्णस्स गायं सिओदग उसिणो० उच्छो० पहोयंति सिंचंति सिणावंति वा नो પન્ન કાર નો ટા ! (જૂ૦૧૬).
તે ભિક્ષને એમ માલુમ પડે કે આ ઉપાશ્રયમાં ગૃહસ્થના ઘરનાં માણસે ઠંડા પાણીથી કે ઉના પાણીથી પરસ્પર છાંટે છે, ધુએ છે, સિંચે છે, સ્નાન કરાવે છે, તેવા સ્થાનમાં બુદ્ધિમાનું સાધુને ઉતરવું ન કપે.
