________________
કમવૈચિત્ર્યનું દર્શન
વૈભવને સૂર્ય અસ્તાચલને અડી ગયે! એક કટિપતિ શ્રીમંત ભિખારી બને! સહુથી તરછોડા !
બધી રીતે નિચેવાઈ ગએલે એક માનવ પાઉંના કટકા માટે કરુણ સ્વરે યાચના કરતો નજરે પડવા લાગે.
કેઈને લડકવા, કેટલાયને જીગરજાન મિત્ર, ચાર દીકરાને બાપ, સહુવા-સહુવિહોણે બને !
આંખ સામેથી જીવનના સિનેમાની સીરીઅલ પસાર થઈ ગઈ!
ત્યાં એક જોરદાર ફટકે બરડે ઝીંકાયે ! “હરામખેર કહીંકા, સાહેબકા આનેકા સમય હે સૂકા હય! કમબખ્ત ! તેરે પાપસે હમારા સત્યાનાશ નકલ જાયેગા ! ઊઠતા હય યા નહિ?” કેધથી લાલપીળો થઈ ગએલે આરબ સત્તાવહી સૂરે બેલ્યો.
પણ હવે ઊઠે એ બીજા. ઊઠીને જવું ય કયાં? મત નાચતું નાચતું નજદીક આવતું હતું.
બેવકૂફ, તુ નહિ ઊઠેગા કર્યો! તે લે,” કહીને ચાર ઈચના પરિઘવાળે જાડો ડુંડે માથે ઝીંકી દીધો. ચીસ પાડત ભિખારી ત્યાં જ ઢળી પડયે !
પરી ફાટી ગઈ. લેહીનું ખાબોચિયું થઈ ગયું.
