________________
૪
જૈન ધર્મીના મમાં
ગીતાતાની તાતી જરૂર :
જીવાન દસૂરિજી નામના એક આચાય થઈ ગયા. તે સમયે બૌદ્ધોનું જોર હતુ. તેમણે બૌદ્ધ ધર્મના અભ્યા ઊંડાણુથી ન કર્યાં. પાતાનાં શાસ્ત્રોના સારા અભ્યાસ હતા તેથી તેમને થયું કે, “આ બૌદ્ધોને હું પળવારમાં હરાવી દઉ..’’
પહેલાંના જમાનામાં વાદ ઘણા ચાલતા હતા. તેમણે ૌદ્ધ સાધુને આહ્વાન આપ્યું. શરત મૂકવામાં આવી કે “જે હારે તેણે દક્ષિણ ગુજરાત છેડી દેવુ.” આચાય શ્રીને વધુ વિશ્વાસ હતા કે એમાં શું? આમ ચપટીમાં હરાવી ઘઉં.’પશુ તે થાપ ખાઈ ગયા. સ્યાદ્વાદના ઊંડા અભ્યાસ કરીને તૈયાર થયા હતા છતાં દ્યાદા ઘાલે ઘમ' કરવા ગયા અને હારી ગયા. શરત પ્રમાણે દક્ષિણ ગુજરાત છેડવુ પડ્યુ. પછી તેમને થયું કે હુ· હારી ગયા! હવે ખરાખર અભ્યાસ કરું.' પુન: બૌદ્ધ ધર્મ શાસ્ત્રોના અભ્યાસ કર્યાં. વધુ પડતા આત્મવિશ્વાસથી તેમણે ફ્રી પડકાર ફેકયો કે, “આવી જાએ વાદ કરવા.” પ્રતિપક્ષી તે તૈયાર જ હતા.
જે હારે તેણે આખુ ગુજરાત છેડી જવું. એકલાએ નહી, શિષ્ય-પરિવાર સાથે, સંઘ આખા સાથે એવી શરત નક્કી થઈ. અને અક્સાસ ! બીજી વાર પણ હાર્યાં. ગુજરાત છેડીને આખા જૈન સંઘને ચાલ્યા જવુ' પડ્યું. કેવી ભયંકર સ્થિતિ ? ભૂલ એકની અને ભાગવવાનુ આખા સંઘને. પ શું થાય ? જીવાન ંદસૂરિજીને હવે ભયકર આઘાત લાગ્યો. પછી તેા બૌદ્ધશાઓના તલસ્પશી અભ્યાસ કર્યો. બૌદ્ધોને
