________________
અષ્ટાહ્નિકા પ્રવચન ભૂમિકા પિતાના અનિકાચિત આયુષ્ય કર્મને ધક્કો લાગે તેવું છે” આવું તે જ્ઞાની પુરૂષ જાણતા હતા. આપણે કાંઈ આવું જાણતા નથી કે “હું દીક્ષા લઉં તે માતા-પિતાને આઘાત લાગે!
આપણે તે પંચસૂત્ર ગ્રન્થમાં કહ્યા મુજબ માયા પણ કરવી પડે. જોતિષને સાધીને જુહૂ પણ બોલવું પડે. આ તમારા દીકરાનું આયુષ્ય શેડું છે, તે લેવા દે દીક્ષા આમ માતા-પિતાને મનાવવાં, સમજાવવાં. પછી તેમની આશિષ લઈને દીક્ષા લેવી. અને જે કદાચ તે ન જ માને તે પણ માતાપિતા ખાતર હું રહી જાઉં એ વિચાર ન કર. ભગવાનની આજ્ઞાને બદલે નીતિ અખત્યાર ન કરવી. માતાપિતાને મનાવીને ભાગ લે. પણ તે શક્ય ન જ હોય તે માતાપિતાને મૂકીને પણ ચારિત્ર્ય ધર્મ અંગીકાર કરે. પરમાત્મા ત્રાષભદેવે હજારેને રેતા મૂકી દીક્ષા અંગીકાર કરી છે. નેમિનાથ પ્રભુએ કેટલાયને રડતા-ઝૂરતા મૂકીને દીક્ષા લીધી છે. હા, ભાઈ કે પિતા દેવાદાર હોય તે દેવું પતાવી દેવું. સમજૂતી કરી લેવી. મેહ ઊઠી જાય તેવાં વ્યાખ્યાનોમાં માતાપિતાને લઈ જવાં, તેવું વાંચન કરવા આપવું. તેથી સમજૂતીના મૂડમાં આશીર્વાદ લેવાય તે ખૂબ સરસ. તેમની આંતરડી કકળાવીને તેમને દુખી કરીને, હેરાન કરીને, “દીક્ષા અપાવે છે કે નહીં ?” આવી ધમકી આપીને, દીક્ષા ન લેવી, પણ સાથે સાથે તેમના મેહનીય કર્મના ઉદયની વિશિષ્ટતા હોય તે છેવટે વિધિવત દીક્ષા લેવી. અસ્તુ
