________________
(૧૬) - જરૂર આજના કાળમાં તેનો સંચય ન કરતા શાસ્ત્રીય મર્યાદા પ્રમાણે ઉપગ કરી નાખવું જોઈએ. સઘળુંએ દેવદ્રવ્ય એકી સાથે વાપરી નાખવામાં આવે તે પણ જીર્ણોદ્ધારનું કાર્ય પુરૂં થાય કે નહિ એ પણ પ્રશ્ન છે. છતાં પણ કલ્પના ખાતર માને કે એમથી વધે તે જરૂરી નવ્ય નિર્માણ તે પૂરા થાય એમ નથી જ. આવા પવિત્ર દેવદ્રવ્યને દુરુપયોગ સંસાર વધારનાર બને એમાં નવાઈ પણ શું ?
દેવદ્રવ્ય સમ્યકત્વનું રક્ષક છે. આ વાત એકદમ નહિ બેસે. પણ આજે દેવાલયની રક્ષા-જીર્ણોધાર દેવદ્રવ્ય થત થાય છેનહિત અનેક તીર્થો અને જિનાલયે ભૂશાયી બન્યા હતા કારણ કે નિજની લક્ષમીને વ્યય આ મહાતારક સ્થાનમાં કરનારા અલ્પસંખ્ય બની ગયા. “દાનના પ્રવાહને ભકિતના માર્ગેથી ખસેડવાના ચક્રો વેગમાં ચાલે છે.” કૃત્રિમ ઉપદ્રવને ટાળવાને નામે મારક સાધન ઉભા કરવાને પ્રચાર ધૂમ ચાલે છે. માનવ-મન ચલિત થઈ જાય છે.
જ્યાં બીલકુલ જ સાધન નથી. છતે શ્રાવકોએ પણ સાચવણું નથી. કારણ કે નામમાત્રથી જ શ્રાવકપણું રહ્યું છે. ત્યાં કેટલીક ગઠવણ પણ દેવદ્રવ્યથી જ નભે છે. અને જિનાલયે આત્માના આશ્રયસ્થાને છે. ભૌતિક-જડ કરતા ધર્માત્માને મનચેતન-આત્માની કિંમત જરૂર વધારે જ હોય છે. આત્માની જીવંત જડીબુટી સમા દેવાલય છે.
દેવાલ હોય ત્યાં પૂજ્ય સાધુ સાધ્વીગણ પણ અ શ્ય આવે. એને બોધ મળે. નવા આત્માઓ ધર્મમાર્ગમાં
