________________
૧૮૫)
મિથ્યાત્વ-સત્યને અસત્ય માનવું, અસત્યને સત્ય માનવું સંસારને સુખકર કે સારા માનવા, સુદેવાદિને ન માનવા, કુર્દવાદિને માનવા, માહમાં મુંઝાવું,
અવિરતિ-ત્યાગબુધ્ધિથી ત્યાગ કરવા યાગ્યને ત્યાગ કરવેા. સ‘સારમાત્ર ત્યાજ્ય. તેમાં અભક્ષ્ય-અપેય-અકાય આદિ વિશેષે ત્યાજ્ય. તેના ત્યાગ ન કરવાથી તે કમ અંધાય જ ને ?
ષાય–ભારે ભરખી ખાનારા. ક્રોધ-માન-માયા-લાભ. ચારની ચંડાળ ચાકડી. સારી દુનિયાને હેરાન-પરેશાન કરનાર. આત્માના અનાદિકાલીન શત્રુ. ઢોંગી મિત્ર બનીને બેઠેલા. ઉત્પાતીયા અને સારક કેવા કબંધાવે?
ચાગ-મન-વચન-કાયાના દુરુપયોગ. ખાટા વિચારા. ખાટુ ધ્યાન. અઘટિત ખેલવુ. વગર કામનુ` ભાષણ, શરીરના ઉપચેગ પરને પીડા આપવામાં. ઉપયાગ વિના ચાલવું. બેસવું વિ. ભાન રાખે તે વિના કારણે પળે પળે ક બંધ થાય. કુમરાવાનાં સાધના.
સંવર ભાવે રહેજો રે સાધુજી” ૫. સમિતિ ૩ ગુપ્તિ ૧૦ યતિષ –૨૨ પરિષહુ સહન કરવા ખાર ભાવના ભાવવી. ખર પ્રકારના તપ કરવા વિ. વિ. કરોધ કરવાના કારણેા છે. પાલે તે પામે માને તે જાગે. સંગ્રામમાં તે હથિયારવાળા બળવાળા જ ફાવેને? અનાદિના શત્રુ મહામેહ અને એને પરિવાર–રાગ-દ્વેષાદિ. હથિયારા પણ તેને માટે તીવ્ર-તેજસ્વી જોઇએને ! પરમપ્રભુ મહાતારક અરિહંત દેવાએ બતાવેલાં. છ લેશ્યા
લેશ્યા એ આત્માના પરિણામની-અધ્યવસાયની સૂચક છે.
