________________
(૧૭૧) માટે પુણ્ય એ પણ સંસારની બેડી છે. ભગવંત ઋષભદેવને ઇંદ્ર વિનંતી કરે છે. નાથ, વિવાહ કર્મ કરવાને અમારે કપ છે, પ્રથમ તીર્થકર માટે. સ્વામીનું મુખારવિંદ કરમાય છે. નજર નીચી ઢળી જાય છે. મનમાં કર્મસત્તાના વિચારનું મંડલ રચાય છે. અમે તીર્થકર થવાના આજ ભવમાં. અવધિજ્ઞાન સાથે લઈને આવીએ. છતાં આ અશુચિ ભેગે અમને ઘસડે? ભેગાવલી કમેં પણ ભારે ખેપાની.
મૌનને સમ્મતિ મનાઈ લગ્ન ક્રિયા પતી. પણ પ્રભુને વિરાગ વધતું જાય છે. દેહ ભેગેપભેગમાં આવી જાય. દાક્ષિણ્યતાથી પણ કેટલીક વનવિહારાદિ ક્રિયાઓ થાય. પણ મન વિરાગ તરબોળ. સમયની રાહ જુએ. સમયસર ત્યાગ એ જ ધ્યેય.
આવા પ્રભુ ઔચિત્યની દષ્ટિએ સંસાર વ્યવહાર–સગાસંબંધી પણ સાચવે-૬૪ કળા પુરૂષની, કર કળા સ્ત્રીઓની શીખવી. એ તે અપેક્ષાએ ધર્મ-પ્રવર્તક ઔચિત્યની આચરણું પણ ખરી ને ? પ્રથમ તીર્થકર ધર્મશાસન પ્રવર્તાવે. તે પહેલા અનભિજ્ઞ લેકને ઔચિત્ય વ્યવહાર પણ સમજાવ પડે ને? નહિ તે માંહોમાંહે લઢે-વઢે અને મરે. કલેશ શ્રેષના બંધને દુર્ગતિમાં જાય. માટે તીર્થકરોના ઔચિત્યથી થતા સત્યાદિ કાર્યોને ઉપાદેય તરીકે ઠોકી ન બેસાડાય.
ભગવંત શ્રી મહાવીર દેવે ગર્ભમાં અભિગ્રહ ધારણ કર્યો માતપિતાની ભક્તિથી, પણ તે પાછળ તીર્થકરગત ઔચિત્ય, અનૌચિત્ય પરિહાર. કર્મોની શીથીલ પરિસ્થિતિ. વિ. વિ. બાબતે વિચારવાની કે નહિ? અનુકરણ ન થાય છતાં ઔચિત્યકરણ જ કરવું હોય તે કરે પ્રતિજ્ઞા કે માતાપિતા સ્વર્ગસ્થ
