________________
શ્રાવકધર્મ : ૭૫ તે વખતે તેને કેઈ સહાયભૂત બન્યું નથી. આવા આવા પ્રકારનાં શુભ ચિંતન દ્વારા શુભ ભાવ લાવવા પ્રયત્ન કરવો, કેમ કે, શુભ ભાવ વિના ચારિત્ર, શ્રત, તપ, શીલ, દાન આદિ સર્વ ક્રિયાઓ કુસુમની જેમ નિષ્ફળ બને છે.
અનશનને સ્વીકાર
અંત સમયે ચારે પ્રકારને આહારને ત્યાગ કરે અને વિચારવું જોઈએ કે “આ જીવે આજ સુધી મેરુપર્વતના સમૂહથી પણ અધિક આહાર ખાધ છતાં તૃપ્તિ થઈ નથી, માટે ચતુર્વિધ આહારને સ્વેચ્છાએ ત્યાગ કરે એ જ હિતકર છે. દેવ, મનુષ્ય, તિર્યંચ અને નરક, એ ચારે ગતિએમાં આહાર સુલભ છે, પણ એની વિરતિ અત્યંત દુર્લભ છે, એમ સમજી ચારે આહારનો ત્યાગ કરે. જીવ-સમુદાયના વધ સિવાય આહાર તૈયાર થતો નથી. તેથી ભવભ્રમણના કારણભૂત જીવવધથી વિરામ કરાવનાર ચતુવિધ આહારને ત્યાગ કરવો. જે આહારને સકામપણે ત્યાગ કરવાથી દેના આધિપત્યવાળું ઈન્દ્રપણું પણ સ્વાધીન થાય છે અને અત્યંત દૂર એવા મોક્ષનું સુખ પણ નિકટ આવે છે, તેથી ચારે પ્રકારના આહારનો ત્યાગ કરે. શ્રી નમસ્કાર મંત્ર
અતિમ આરાધના માટે છેલ્લું અને દશમું કૃત્ય શ્રી નમસ્કારમહામંત્રનું સ્મરણ છે. તે મંત્રને અંત સમયે અવશ્ય
મરે જોઈએ. પાપ પરાયણ જીવને પણ અંત સમયે તે પ્રાપ્ત થઈ જાય, તો તેની ગતિને સુધારી નાંખે છે. દેવપણું અગર ઉત્તમ કોટિનું મનુષ્યપણું પ્રાપ્ત કરાવે છે. સ્ત્રીઓ
