________________
( ४६७ )
परिविशि । यं न खादनीयं भोजनीयं पटियन्तं तेन भिक्खू सं परिविति ।
अथ खो भगवा चुन्दं कम्मार पुत्तं श्रमंतेसि यं ते चुद | सूकरमद्दवं अवसिद्ध तं सोब्भे निखणाहि नाहं चंद परसामि सदेवके लोके समारके सब्रह्मके सस्समण ब्राह्मणिया पजाय सदेव मनुस्साय, यस्स तं परिभुत्तं सम्मा परिणाम गच्छेय्य अञ्चत्र तथागतस्साति ।
एवं भंत ेति खो चुदो कम्मारपुत्तो भगवतो पटिम्सुत्वा यं असि सूकरमद्दवं अवसिहं तं सोब्भे निखणित्वा येन भगवा तेनुपसंकमि उपसंकमित्वा भगवंतं अभिवादेत्वा एकमंतं निसीदि एकमंतं निसीन खो चुद कम्मारपुत्तं भगवा धमियाय कथाय सदहसेत्वा समादवेत्वा समुत्त जेवा सम्पहंसेत्वा उट्ठायसना पक्का मि अथ खो भगवतो चुदस्स कम्मार पुत्तस्स भत्तं भुत्ताविस्स खरो अवाध उपज्जि लोहित पकखंदिका बाह्रा वेदना वन्त ति मारणंतिका तत्र सूदं भगवा सतो संपजाना अधिवासेसि विहन्यमानां । अथ खो भगवा आयस्मंतं आनंद आमंत्तोसि आयामानंदे | येन कुसिनारा तेनुपसंक मिस्साति । एवं भंतेति खो आयस्मा आनंदो भगवतो पञ्चसोसि |
"उदान" पृ० ८५
घर
अर्थः- वह चुन्द लोहार उस रात्रि के बीत जाने पर अपने में बहुत सा स्वादिष्ट प्रणीत भोजन तथा एक से अधिक व्यक्तियों के योग्य सूकर महत्र तैयार करवा कर बुद्ध के मुकाम पर