________________
. (૧૩)
નવકારનું તેજદાન ધરતીમાં વાવેલો અનાજને દાણે, ધરતીના રસકસ ચૂસીને યથાસમયે મનહર છેડરૂપે બહાર નીકળે છે, તેમ સાધકના અંતરમાં વવાએલ નમસ્કારમહામંત્રને અક્ષર આત્માનાં અમી પીને યથાસમયે તેજના ફૂવારારૂપે બહાર નીકળે છે.
આસપાસ ઊગેલું નકામું ઘાસ જે ધરતીનાં રસકસ ચૂસી લે, તે અંદરને દાણ કાચે રહી જાય તે ગણત્રીએ ખંતીલે ખેડૂત જેમ તે ઘાસને ઉખેડીને ખેતરની બહાર ફેંકી દે છે, તેમ સાધકે પણ પિતાના મનની ભેમકામાં ઊભેલા નકામા વિચારેના ઘાસને ઉખેડીને બહાર ફેંકી દેવું જોઈએ, કે જેથી તેના અંતરની ભેમકામાં પાકતે નવકારને મેતી-દાણે જરા પણ કાચે રહેવા ન પામે.
આજે આપણે સમયસર નવકારને તેજફાલ નથી લણું શકતા, તેનું મૂળ કારણ આપણા અંતરની ભેમકામાં ઠેર
