________________
૩૦૧
શ્રી સિદ્દાચલજીનું સ્તવન. આજ સખી શખેસરા. એ-દેશી
એ ગિરુએ ગિરિ રાજીઓ, પ્રણમી ભાવે; ભવ ભવ સંચિત આકરાં, પાતકડાં જાવે.
વજ્રલેપ સમ જે હવે, તે ણુ તસ દૂર; એહનું દર્શન કીજીએ, ધરી ભક્તિ પદ્ગુર
ચંદ્રશેખર રાજા થયા, નિજ ભગિની લુખ્ખા; તે પણ એ ગિરિ સેવતાં, ક્ષણ માંહે સિધ્ધા.
શુકરાજા જય પામીયા, એહને સુપસાયે; જ્ઞાહત્યાદિક પાપ જે, તે દૂર પલાયે.
અગમ્ય અપેય અભક્ષ્ય જે, કીધાં જેણે પ્રાણી; તે નિર્મલ ઇણુ ગિરિ થયા, એ જિનવર વાણી. વાઘ સર્પ પ્રમુખા પશુ, તે પણ શિવ પામ્યા; એ તીરથ સેવ્યા થકી, સવિ પાતક વામ્યા. ચૈત્રીપૂનમે વદતાં, ટલે દુઃખ કલેશ; જ્ઞાનવિમલ પ્રભુતા ઘણી, હાય સુજસ વિશેષ.
ત્રીજી ચૈત્યવંદન.
પ્રેમે પ્રણમા પ્રથમ દેવ, શત્રુજય ગિરિ મંડન; વિયણુ મન આનંદ કરણ. દુઃખ દેહગ ખંડણુ;
સુર નર કિન્નર નમે તુજ, ભક્તિશુ પાયા; પાવ પક ફેડે સમથ, પ્રભુ ત્રિભુવન રાયા.
૧
ર
૩
૭
