________________
૩૬૮ તુહ પત્થણ ન હુ હેઈ વિહલ જિણ જાઉ કિં પુણ, હઉ દુખિય નિરુસત્ત ચત્ત દુખહુ ઉત્સુયમણ, તું મન્નઉ નિમિસેણ એઉ એઉવિજઈ લભઈ, સર્ચ જંબુખિયવસેણ કિં ઉંબરુ પચઈ.
૨૭ તિહુઅણ સમિય પાસનાહ મઈ અપુ પયાસિલે, કિજઉ જે નિરૂવ સરિયુ ન મુણુઉ બહુ જંપિઉ અનું ન જિણ જ િતુહ સમેવિ દકિખ—દયાસઉ, જઈ અવગન્નિસિ તુહ જિણ અહહ કહ હસુ હયાસઉ. ૨૮ જઈ તુહ રૂવિણ કિવિ પયપાઈણ વેલવિયઉં, તુવિ જાણુઉ જિણપાસ તુધ્ધિ હઉં અંગીકરિઉ; ઇય મહ ઇચ્છિઉ જ ન હોઈ સા તુહ એહાવાણુ, રકુખે ખંતહ નિય કિરૂણેય ! જીજજઈ અવહીરાણુ. એહ મહરિય જdદેવ ઈહુ ન્હવણુ મહુસવું, જે અણલિયગુણ ગહણ તુચ્છ મુણિજણ અણિસિદ્ધઉ, એમ પસીય સુપાસહનાહથંભણપુરાય, ઈય મુણિવરુ સિરિ અભયદેઉ વિનવઈ અણદિય. ૩૦
ઇતિ શ્રી તિહુઅણ સ્તોત્ર સમાપ્તમ
દેવવંદનને ચેાથે જોડે. વિધિ-પૂર્વની માફક જાણવી વિશેષમાં સઘળી વસ્તુ અને સઘળી ક્રિયામાં દશને ઠેકાણે ચાલીશ જાણવી, અહિયાં સંતિકરેને સ્થાને “ભક્તામર અગર કલ્યાણ-મંદિર સ્તંત્ર કહેવું. જે જેડાને અંતે લખેલ છે, તેમજ દેવવંદનને વિધિ પહેલાંની પેઠે જાણ.
