________________
૧૮૦
ઢાલ ત્રીજી. રાગ કાલિગા
ખીક લાગે ભાઇ બાપુ પાસે જાતાં મુજને રે. એ દેશી.
હાલ નહિ ભાઈ આપું વ્રતની સમતિ તુજને રે; માત પિતાને વિરહ વહે દહે છે મુજનેરે. હાલ॰ એ આંકણી.
ભાઈ વાત રખે એ ભાખે, ક્ષત ઉપર ખાર શું નાખે,
તુજ પાખે. વિનંગ કેમ ખમાય મુજને રે. હાલ૦ ૧
નદિ કહે મેહુ નઝારા, વેડાય વિરહ નહી તારા,
પીડા પામું વલ્લભ તુજ
મહાવીર કહે પિ માઇ, ભાર્યા સુત ગિની ભાઈ; થઈ સર્વ અનંત સગાઈ, જગતમાં કયાં કયાં પ્રતિબંધ કરવા જીવને રે. હાલ૦ ૨
પણ પ્રાણથકી તુ પ્યારે; તેથી રજા બે વર્ષ પછી હું આપીશ તુજને રે. હાલ૦ ૩
જિન માણુક જપે વારુ, હૈ। વચન પ્રમાણ તમારું; પણ આરંભ કેઇ મુજ સારુ,
કરશે નહી હું રહીશ ફાસુ આહાર ગ્રહણે રે. હાલ૦ ૪ દાહા
પ્રાણુક આહારી રહ્યા. બ્રહ્મચરી એ વાસ; તીશ વર્ષ જગ તાતજી, વસ્યા એમ ઘર વાસ. અવલાકે અવષે વિભુ, સજમ અવસર જામ; નવ લેાકાંતિક નિર્જરા, વિનવે આવી તામ. અબ તુમે થાપા ધર્મ તી, રવામી હૈ। મેક્ષ ગામી.
