________________
૨૧૪
ઢાળ સાતમી.
રાગ–મારૂ, પરજીયાની ચાલ, અમે જાણી તમારી વાત રે—એ દેશી મળીને વિશે। નહીં કાય રે, મન માન્યા માહનને મળી એ આંકણી વેદે વાહ્યો જીવ, વિષયી થયા, ભવ માંહે ઘણુ' ભટકાય રે; મન॰ મેહની ઘર વસ્યા, મેહની ખેાળતા;
મળે મેડન ન એળખાય રે. મન૦ ૧
જે ગુણુ શ્રેણે ચડયા, વેદ્ય ઉદયે પડયા;
અષાઢાભૂતિ મુનિરાય રે; મન૦
એમ અનેક તે ચૂકયા, તપ ખળ વને મૂકયા;
શકયા નહીં વેદ છુપાય રે- મન૦ ૨
વેદ ઉદય ઋષિરાય રે; મન૦ રાવણ નમે સીતાના વાય રે, મન૦ ૩
મહાનિશીથે કહ્યા, ભવ અહેલા લહ્યા;
વેદવિલુદ્ધા પ્રાણી, કરે સપહાણી;
દેવ અચ્યુતનિવાસી, પૂરવપ્રિયા પાસી;
મણુઅ નારીશુ લપટાય રે; મન૦
પન્નવણાયે કહ્યા, વેદ વિવશ રહ્યાઃ
ધર છંડી વિદેશે જાય રે; મન૦ ૪
ગળે કાંસા ધરે, ઝપાપાત કરે;
માત પિતાશ્ ન લજાય રે; મન૦
