________________
૨૦૮
જાવજીવ ચારનું વિષ રહેવે, સજ્જનને એપરે સમજાવે ચં. નરક લહે સમકિત ગુણઘાતે, અંતે સમાધિપણું
નવિપાવે. ચં૦ ૩ ચાલીસ સાગર કેડાછેડી, બંધ ઉદય સાસ્વાદન ભાવે; ચં. આઠમે ગુણઠાણે વીશસત્તા, પર્વતરેખા કેધ કહાવે. ચં. ૪ આઠ ફણલે માન મણિધર, પથ્થરથંભને કણ નમાવે; ચં. ઘનવંશી મૂળ માયા નાગનું, લેભ કિરમજી રંગ કેણ
હઠાવે. ચં૦ ૫ મેં વશ કીધા મુનિ કિરિયાથી, મંત્રમણિ હરે વશ ના ચં. જાંગુલી વાદીને પાણી ભરાવે, નાગદત વસુદત્ત જગાવે. ચં૦ ૬ સામાયિક દંડક ઉચરાવે, એ સમો મંત્ર કે જગ આવે; ચં. શ્રી શુભવીરના શાસનમાંહે, નાગદત્ત અક્ષયપદ પાવે. ચં. ૭
કાવ્યઃ જિનપતે. ૧ સહજક૨ મન્નઃ હીં શ્રીં પરમ આતનાનુબન્ધિદાહનાય ચન્દન
ય સ્વાહા. અનન્તાનુબધિદહનાર્થ દ્વિતીય ચન્દન પૂજા સંપૂર્ણ
તૃતીય પુષ્પ પૂજા
દેહા અપચ્ચકખાણી ચેકડી, ટાળી અનાદિની ભૂલ પરમાતમ પદ પૂછયે, કેતકી જાઈને ફૂલ.
