________________
૧૯૫
હૅવણુ વિલેપન કુસુમની, જિન પુરધૂપ પ્રદીપ; અક્ષત નવેદ્ય ફળતણી, કરા જિનરાજ સમીપ.
ઢાળ પહેલી
રૂડી તે રઢિયાળી રે વ્હાલાં—એ દેશી.
ન્હવણુની પૂજા રે, નિરમલ આતમા રે; તીથેદિકનાં જળ મેલાય, મનેહર ગધે તે બેલાય.
સુરગિરિ દેવા રે, સેવા જિનતણી રે; કરતાં ન્હવણ તે નિરમળ થાય, કનક રજત મણિકળશ ઢળાય.ન્યુ૦૨
હેવ૦ ૧
સુર વહૂ નાચે રે, માચે રગણું રે; ગાયન દેવ તે જિનગુણુ ગાય, વૈશાલિક મુખદર્શન થાય. ન્હ૦ ૩
ચિ ું ગતિમાંહે રે, ચેતન રેલીયા રે;
સુખ નર જે સુખિયા સંસાર, નારક તિરિ દુઃખના ભંડાર. ન્હ૦ ૪ 'શે' વશે-સુખમાં રે, સ્વામિ ન સાંભર્યા રે; તેણે હું રઝન્યા કાળ અનંત, મલિન રતન નવ તેજ અગત.ન્હે॰ પ
પ્રભુ નવરાવી રે, મેલ નિવારશું રે;
વેદની વિધટે મણિ ઝળકત, શ્રી શુભવીર મળે એક ત. ન્યુ૦૬ કાવ્ય-તીર્થોદકઃ૦ ૧ સુરનદી૦ ૨ જનમને૦ ૩
મન્ત્ર-ૐ હ્રીં શ્રીં પરમ॰ વેદનીયકનિવારાય જલ
૦ સ્વાહા
વૈદનીયક નિવારણાર્થ પ્રથમ જલ પૂજા સંપૂર્ણમ્.
શાતામાં આશકત
