________________
૧૯૧
એ મ્હેના જગત પિતરાણીરે, નાના મહેાટા મુંઝન્યા પ્રાણીરે; ભાનુદત્ત પુરવધર પડિયારે, દ્વીપજ્યેાતે જોયા નવિ જડિયારે. એ આંકણી.
મુખે જાગે આળસ મેટી રે, તે નિદ્રા ખાળવછૂટી રે; ઉભાં બેઠાં નયણાં ઘુટીરે, જખ લાગે વયણની સેટી રે. એ॰ ૨ તવ નયણુની નિă વછુટીરે, પ્રચલા લક્ષણ ગતિ ખેટીરે; દ્વાદશાંગી ગણિરૂપ પેટી રે, મુનિ નયણે નિદ્રા પલેટી રે. એ૦ ૩
એ
પૂરવધર પણ શ્રુતુ મેટી રે, રહ્યા નિગેાદમાં દુ:ખવેટી રે; અપૂર્વ ખંધથી છૂટી રે, સત્તાઉદયે બારમે ખૂટી રે. મુનિરાજ મળીને લુટી રૈ, અપ્રમત્તને દડે કૂટી રે. છલ જોતીને રેતી વખૂટી રે, ધ્યાન લહેર બગાડે છૂટીરે. એ ૫ શુભવીર સમા નહીં માટી રે, નિદ્રાની વનકટી કાટી રે; થઇ સાદિ અનંતની છેટી રે, શિવસુ ંદરી સહેજે ભેટી રે. એ૦ ૬
કાવ્ય-ક્ષિતિતલે॰ ૧ સહજભાવ૦ ૨
મન્ત્ર: ૐ હ્રીં શ્રીં પરમ નિદ્રપ્રચલાવિચ્છેદનાય અક્ષતાન્
૫૦ સ્વાહા.
નિદ્રાપ્રયલાવિચ્છેદના" ષટ્ટી અક્ષતપુજા સંપૂર્ણાં.
સપ્તમી નવેદ્ય પૂજા દાહા
આહારે ઉંઘ વધે ઘણી, નિદ્રા દુઃખ ભડાર; નવેધ ધરી પ્રભુ આગળે, વિયે પદ અણુાહાર.
૧
