________________
૯૩
તે ભણી મુજ નીરે, હેાજો તનુ પરિભાગ; એકાદસ સુણે, માનુ એ વિનતિ યેગ. વળી ભવન—વિમાનાધિપ, ચઉદેવનિકાય; સેવિત એ હાશે, પાસે સુર સમુદૃાય. બારમે એ જાણેા, તેરમે રચણના રાશી; ધન કંચન દેઇ, કરશે ત્રિગડે વાસી. જ્ઞાનાદિક ગુણ મણિ, દેશે વિને એહ; વર વિરકા ઘેષિ, પુરવ પરે ગુણગેહ. નિજ કર્મ ઇંધનને, ધ્યાનાનલ થ્રુ જ્વાલી; નિજ આતમ નિર્મળ, કચન પરે અજવાળી. નિધૃમ અગ્નિ સમ, ભિવ સેાવન કરી ; ચાદસમે સુહુણે, અષ્ટ ક ખયે સિદ્ધ ચાદરાજની ઉપર, કરશે જે અહિટાણુ; તેડુ ભણી સંપૂરણ, ચાઢ સુપન મંડાણુ. ગુણુ લક્ષણ લક્ષિત, અતિ સુંદર આકાર; જિન માતા ચાંદે, દેખે સુપન ઉદાર. પણ ચક્રી માતા, કાંઇક તેજે હા; દેખે દેય પદ્મર, દેય વાર ગુણુ પીણુ. કુલ કીર્તિ ભેા, મુલાધાર કુલમેર; કુલ સુરતરુ પાદપ, જેહને નહીં ભવ ફેર. કુલ મ’ડણુ દીપક, ઝીપક દુશ્મન કાડી; ત્રિભુવન જસ ભકતે, નમશે પદ કર જોડી. વળી હેાડ ન એહની, કરતા ભુવન મઝાર; લેાકેાત્તર ચરિતે, ધન્ય હાથે અવતાર.
૧૦
૧૧
૧૨
૧૩
૧૪
