________________
૯
શાંતિકરણ જિન, શાંતિ જિનેશ્વર દેવ; જે વેગ ક્ષેમકર, જગ હિતકર નિતમેવ. વિશ્વસેન નરેશ્વર, વંશ મહેદધિ ચંદ; મૃગલંછન કંચન–વાને સમ સુખકંદ. જે પંચમ ચકી, સેલસમો જિનરાય; જસ નામે સઘળા, ઈતિ ઉપદ્રવ જાય. આવી ઉપન્યા, અચિરા દેવી કુખે; નિજ મુખ ઉત્તસ્તાં, ચાદસ સુહણ દેખે.
ભાવારથ જેહવા હશે, દ્રવ્ય ભાવથી જેહ; જિણ ગુણ દાખું દેશથી, મતિ મંદ કહું તેહ.
ઢાળ
રાગ-વસંત, સામેરી, નટ. ઉન્નત સિત ગજવર, ચઉવિધ ધર્મ કહેત; માનું મેહ મહાગઢ, તસ શિર દેટ દિયત.. ઐરાવણપતિ નતિ, સેવિત ચઉગતિ અંત; તિણ હેતે પ્રથમ ગજ, સુપને શુભ ચઉદંત. સંયમ ભાર વહેવા, ધરી વૃષભ કહાવે; ભરતે ભવિખેત્રે, બધિ બીજ વર વ. જસ ઉન્નત કકુદ, ઉન્નત ગાત્રને વંશ; મિત અમૃત મંગલ મુખ, બીજે વૃષભ અવતંસ. પરતીથિક સ્થાપદ-પીડિત ભવિજન રાખે; એકલમલ્લ દુધર-સિંહ પરાક્રમ દાખે.
