________________
તે દેવા સુરગિરી આવે, પ્રભુ દેખી આનંદ પાવે, કળશાદિક સહુ તિહાં ઠાવે, ભકતે પ્રભુના ગુણ ગાવે. ૪.
ઢાળ. રાગ ધન્યાશ્રી. આતમ ભકિત મળ્યા કેઈ દેવા, કેતા મિત્તાનુજાઈ નારી પ્રેર્યા વળી નિજ કુલવટ, ધમી ધર્મ સખાઈ. જેઈસ વ્યંતર ભવનપતિના, વિમાનિક સુર આવે; અશ્રુતપતિ હુકમે ધરી કળશા, અરિહાને નવરાવે. આ ૧ અડજાતિ કળશા પ્રત્યેકે, આઠ આઠ સહસ પ્રમાણે ચઉસઠ સહસ હુઆ અભિષેકે, અઢિસેંગુણ કરી જાણે. સાઠ લાખ ઉપર એક કેડિ, કળશાનાં અધિકાર; બાસઠ ઈંદ્રાણા તિહાં બાસઠ, લેકપાલના ચાર. આ૦ ૨. ચંદ્રની પંક્તિ છાસઠ છાસઠ, રવિણી નરલે કે, ગુરુસ્થાનક સુરકેરે એકજ, સામાનિકને એકે. સેહમપતિ ઈશાનપતિની, ઈદ્રાણુને સોલ; અસુરની દશ ઈંદ્રાણી નાગની, બાર કરે કલ્લેલ. આ૦ ૩.
તિષ વ્યંતર ઈદ્રની ચલ ચલ, પર્ષદ ત્રણને એક કટપતિ અંગરક્ષક કેરે, એક એક સુવિવેકે. પરચુરણ સુરને એક છેલ્લે, એ અઢીસું અભિષેકે, ઈશાનઈદ્ર કહે મુજ આપ, પ્રભુને ક્ષણ અતિરેકે. આ૦ ૪. તવ તસ બળે કવિ અરિહાને, સહમપતિ મનરંગે; વૃષભરૂપ કરી જંગ જળ ભરી, ન્હવણ કરે પ્રભુ અંગે, પુષ્પાદિક પૂજીને છાંટે, કરી કેસર રંગરેલે; મંગળદી આરતી કરતાં, સુરવર જ્ય ય બેલે. પ.
