________________
૪૫
કાય; કલ્પવૃક્ષ પરે તાસ ઇંદ્રાણી નયન જે, ભૃંગ પરે લપટાય ॥ ૧ ॥ાગરઉરગ તુજ નિવે નડે, અમૃત જે આસ્વાદ; તેહથી પ્રતિહત તેહ માનું કેાઈ નવિ કરે, જગમાં તુમથુરે વાદ ॥ ૨ ॥ વગર ધેાઇ તુજ નિર્માંળી, કાયા કંચનવાન; નહિ પ્રસ્વેદ લગાર તારે તું તેહુને, જે ધરે તાહરૂ ધ્યાન ।। ૩ ।। રાગ ગયા તુજ મન થકી, તેહમાં ચિત્ર ન કાય; રૂધિર આમિ ઇષથી રાગ' ગયા તુજ જન્મથી, દૂધ સહેાદર હાય ૫ ૪ ૫ શ્વાસેાશ્વાસ કમળ સમા, તુજ લેાકેાત્તર વાદ; દેખે ન આહાર નિહાર ચરમચક્ષુ ધણી, એવા તુજ અવદાત !! ૫ ।। ચાર અતિશય મૂળથી, ઓગણીશ દેવના કીધ; કર્મ ખખ્યાથી અગ્યાર ચેાત્રીશ ઇમ અતિશયા, સમવાયાંગે પ્રસિદ્ધ ૬ ૫ જિન ઉત્તમ ગુણુ ગાવતાં, ગુણુ આવે નિજ અંગ; પદ્મવિજય કહે એક
૧ કલ્પવૃક્ષનાં ફૂલની પેરે. ૨ સ. ૩ આશ્ચ ૪ માંસમાંથી. ૫ રતાશ-લાલરંગ
