________________
૩૨
આદર્શ સાધુ દ્ધાની “સખ્તાઈ સજતાં શીખે છે. જડનું “હઠીયલપણું ફેંકી ચેતનની સ્મૃતિ પામ્યું છેઃ શાસ્ત્રનાં સ્થૂળ પાના સદાય ફેરવવા કરતાં જે અંતરનાં સુક્ષ્મ પડે ઉકલે છે. શાશ્વત આરામ, સાચું સુખ ને સત્ય પ્રકાશ
આંતર ગહામાં જ શોધે છે અને “જયની શેધવાળું જૈનત્વનું વાતાવરણ પી જવા બહુ તપે છે તે આદર્શ સાધુ.
અસાધારણું સામર્થ્યને જે ધણું શીલ, શૌર્ય, સાહસ ને સેવા આ ચારે દિશાઓમાં વિહાર આદરે છે, જીતનારને ધર્મ શું? તે જાણવા યત્ન કરે, તેજ ભણે, વિચારે ને મનન કરે, મન અને બુદ્ધિને, એકાકાર સાધી સ્થળ બનાવેની પાછળ આંતરિક સૃષ્ટિ છે, આધ્યાત્મિક ભૂમિકાઓના પિલાણમાં પેસી નીચેની નક્કર ભૂમિની ખાતરી મેળવેઃ
