________________
આદર્શ સાધુ
દુખ માત્રની સામે “ચલેંજ' ફેંકવાની જેનામાં ચકચક મસ્તી” ભરી છે. દુઃખને વિનાશ દુઃખને ભેટવાજમાં જ જૂએ છે. ઉપસર્ગો માત્રની સામે છાતી કાઢીને ચાલવાનું તંદુરસ્ત ખૂન જેનામાં ખળખળ વહી રહ્યું છે, “પ્રગતિનાજ જ-ઉડવાના પ્રોગ્રામે રચે છેઃ નિરાશાના મુડદાંને પગ નીચે દાબી ચોમેરથી દૈવી પ્રેરણાના સંદેશા ઝીલે છે. અને જેનાં હૃદય તારે સદા આત્મસૌંદર્યને ભેટવા ઝણઝણી રહ્યાં છે. તે આદર્શ સાધુ
સંથી જે ન્યાસ નથી, પણ સંકટને “ધ” ફરે છે: માનસિક શક્તિના ધસારાથી સંકટ પર આધિપત્ય સ્થાપે છેઃ જગતનાં વિષને ખૂબ શાંતિપૂર્વક પી જઈ હસતાં ચહેરે અમૃતની જ વૃષ્ટિ કરે છે, ૨૮ જતિ સત્ય ને મુદ્રાલેખ લઈ
