________________
८७
આદર્શ સાધુ અને પિતે જ મેક્ષને ધણી છે.” આવું સમજે, હરનિશ ચિંતવે, ને મેક્ષને મેળવવા યત્ન કરે તે આદર્શ સાધુ!
આદર્શ સાધુનાં અંચળા પર સંધ્યાનાં રંગ કદી ઉતરે જ નહિં, ત્યાં તે પ્રભાતનાં ખીલતાં તાજાં ને ખૂશનુમા કિરણે રમે, કિરણે કિરણે એ મુક્તિની પ્યાસને જગાવે, માનવતાનાં મેલ પકાવે ! પહેલાં “જનત્વ”ની ખીલવણી કરે, પછી “સાધુત્વ” ના રંગથી એપે, ને “ગીનાં ધ્યાનથી આત્મા–પરમાત્માના દીર્ઘ ચિંતનમાં બહારની સકળ જંજાળને ફેંકી દઈ અંદરમાં ડૂબી રહે! બ્રુિફ”ની “મસ્તી” માણે, અનંતની સાથે સંપૂર્ણ તાદામ્ય સાધે,
