________________
૩૧૪
:
ગધપૂજા વિષે જયસુર રાજાની કથા વૈતાઢગિરિ ઉપર ગુજપુર નગરમાં જયસુર નામે વિદ્યાધર રાજાને શુભમતી નામે રાણી હતી. તેણીના ગને વિષે કોઇ સભ્યષ્ટિ દેવ ત્રીજા દેવલાકમાંથી ચ્યવીને ઉત્પન્ન થયા. એક વખત દોહદના અનુસારે રાજાએ રાણીને વિમાનમાં એસાડી અષ્ટાપદ પર્વત ઉપરહ પૂર્વક પ્રભુની ગંધ પૂજા કરાવી. ત્યાંથી પાછા આવતાં રસ્તામાં દુર્ગંધ આવવાથી રાણીએ તે ખખત રાજાને પૂછવાથી રાજાએ કહ્યું કે હૈ પ્રિયા ! પેાતાના શરીરને ઉર્ધ્વ પણે સ્થિર કરી ઘાર તપસ્યા કરતા આ મુનિનું શરીર તાપથી તપેલું અને મળથી વ્યાપ્ત છે ત્યાંથી આ આ દુર્ગંધ આવે છે, તેએ સયમરૂપી જળમાં સ્નાન કરવાવાળા હેાવાથી હુંમેશાં પવિત્ર જ છે.” પછી રાણીની ઈચ્છાથી તેઓએ મુનિવરના દેહને ધોઇ, સુગધી ગધનું વિલેપન કરી વંદના કરી પેાતાના ઇચ્છિત સ્થળે જવા નીકળ્યા, અહી મુનિના શરીર ઉપર ઉત્તમ ગંધથી ખેંચાઈ ને ભમરાઓ ચટકા ભરવા લાગ્યા, છતાં તે મહામુનિ ધ્યાનથી કિચિત્ પણ ચલાયમાન થયા નહીં. કેટલાક વખત પછી રાજા રાણી સાથે ફરી તે જગ્યાએ આવ્યા. ભમરાથી વ્યાપ્ત મુનિને જોઈ, ભમરાઓ ઉડાડી મૂકી, પેાતાના લીધે થયેલ મુનિની અવસ્થાને વિચાર કરી મનમાં ઘણા દુ:ખી થયા. તેજ સમયે મુનિને ઘાતી કર્મોના ક્ષય થતાં કેવલજ્ઞાન થયું અને દેવતાઓએ તેમના ઉપર પુષ્પવૃષ્ટિ કરી. પછી મુનિએ રાજાને ખેદ પામેલા જોઇ કહ્યું “ જેઓ મળથી મલીન મુનિવરને જોઈ દુગછા કરે છે તે ભવેભવે દુગછા કરવા ચેાગ્ય થાય છે.’” આથી રાણી ઘણા ખેદ પામી અને મુનિવરને વારંવાર
