________________
૧૯૭
૪ મત્સર-ઈર્ષા, અભિમાન, અદેખાઈથી સાધુ મુનિરાજને દાન દેવું.
૫ કાલાતિકમ-ગોચરીને વખત વીત્યા પછી મુનિરાજને વહરાવવા માટે નિમંત્રણ કરવી.
રેગાદિકના કારણથી પૌષધ ન બની શકે તો પણ સાધુ મુનિરાજને દાન આપું અને શક્તિ આવે ને સાજા થવાય તે ઉપર લખ્યા પ્રમાણે બાકી રહેલું વ્રત કરી આપું.
આ ચારે શિક્ષા વ્રતોથી આત્મા જ્ઞાન અને ત્યાગ દશામાં જોડાઈને, ભાવનાની વૃદ્ધિ થવાથી, પિતાના ગુણોને પ્રગટ કરે છે. તેમજ દરરોજ સામાયિકાદિકને અભ્યાસ પાડવાથી ધીમે ધીમે ઉપધાન વહન આદિ ક્રિયાઓમાં પણ જોડાય છે અને સંયમ માર્ગમાં આગળ વધીને છેવટે કર્મક્ષય કરી અમૃત (મેક્ષ) પદ પામે છે.
આ વ્રત દ્રવ્યાદિક ચારથી, ચાર આગાર, ચાર બેલ, છ છીંડી. છ સાક્ષી રાખીને, ૨૧ ભાંગામાંથી અનુકુલ ( ) ભાંગાએ પાળું.
ગોચરીના ૪૭ દોષ. સાધુ સાધ્વીએ આહાર પાણી વહારતાં તેના કર દોષ વર્જવા તથા આહાર કરતાં મંડલીના ૫ દેષ વર્જવા તે આ પ્રમાણે–પ્રથમ ઉદ્દગમના એટલે આહાર ઉપજવાના સંબંધના ૧૬ દેષ આ પ્રમાણે–૧ સર્વ દર્શનીઓને અથવા સર્વ લિંગીઓ (મુનિઓ) ને ઉદ્દેશીને કરવું તે “આધાકમી દેશ. ૨ પૂર્વે તૈયાર કરેલા ભાત લાડુ આદિકને વહોરનાર મુનિનું નામ ઉદ્દેશીને દહીં ગોળ વિગેરેથી સ્વાદિષ્ટ કરવા, તથા તૈયાર
