________________
૧૮૨
- ૨. પાપોષદેશ-સ્વાર્થ વિના આરંભી પાપ કાર્યની પ્રેરણા કે ઉપદેશ ન દેવાની ઈચ્છા રાખું. પારકી કન્યાઓના વિવાહ, ઘંટાકર્ણાદિ મંત્રો, યંત્રો, ગર્ભાધાનાદિ પાપના ઉપદેશ બનતા ઉપાયે દઉં નહિ, ઉપગ ન રહેવાથી દેવાય તો જયણ. પણ તેને સારા જાણું નહિ.
૩. હિંસા પ્રદાન-જે અધિકરણ (શસ્ત્ર) વાપરવાથી હિંસા તથા બીજાને આપવાથી હિંસાની પુષ્ટિ થાય, તેવાં
અધિકરણો ઘંટી ખાયણીઓ, સાંબેલું છરી ચમ્મુ કાતર સુડી કોદાળી કોશ પાવડે અસિ (તરવાર) શસ્ત્ર વિગેરે સગાં સંબંધે શરમથી અથવા મેહની દાક્ષિણ્યતાએ લેવા દેવાની જયણા. બનતાં સુધી નહિ આપવાની ઈચ્છા રાખું. પ્રમાદથી કાંઈ અનર્થ થાય તેની જયણું. પણ તેને સારું જાણું નહિ.
૪ પ્રમાદાચરિત–ભવૈયા–બજાણીયા-વાંદરા-નાટકરીંછ–નટ અને મદારીના ખેલ, સરકસ સીનેમા તાબુત જોવાને ત્યાગ, સોગટાબાજી ગંજીપાથી રમવાને ત્યાગ, કદાચ ઉપયોગ શૂન્ય થવાથી અથવા રસ્તામાં જતાં જોવાય તે જયણા. પણ યાદ આવે છે તેને ત્યાગ કરું. દાવ માંડીને જુગટુ રમવાને ત્યાગ. ફાંસી દે ત્યાં જોવા જવાનો ત્યાગ. જતાં આવતાં જેવાય તેની જયણ. પશુ પક્ષીને કીડાથે પાંજરે ઘાલવાને ત્યાગ. ઉંદર નોળીયા વીંછી સર્પ વિગેરેને પકડવા પકડાવવાની જયણા. હોળીની રમત ગમતમાં જવાનું ત્યાગ. રેડી ફેનેગ્રાફ વિગેરે સાંભળવાની, ફટાકડા વિગેરે લેવા આપવાની જયણ. તથા સ્વપ્નાવસ્થામાં તેવું કાંઈ કામ થઈ જાય તેની જય. મદ્ય (મદિરા) વિષય (કામગ) કષાય (ક્રોધ માન માયા ભ) પ્રમાદ નિદ્રા અને વિકથાઓ ( રાજકથા દેશકથા સ્ત્રીકથા અને ભક્ત [ભજન] ની કથા) ને સારી જાણું નહિ.
