________________
૨૫૬
નમસ્કારમંત્રસિદ્ધિ
પુત્રની નજીકમાં આવી ગયા કે જેણે સુષમાને પોતાની ખાંધ પર ઉચકેલી હતી.
ચિલાતીપુત્ર સમજી ગયા હતા કે ધનસાર્થવાહને પૈસાની કંઈ પડી ન હતી, પરંતુ સુષમાનું હરણ ખૂબ ખટકતું હતું, એટલે જ તેઓ આ જોરદાર પીછો પકડી રહ્યા હતા. આથી તેમના પંજામાંથી છટકવા માટે તેણે સુષમાનું મસ્તક તલવારના એક જ ઝટકે ઉડાવી દીધું અને તે મસ્તક હાથમાં લઈને દોડવા માંડયું.
ધનસાર્થવાહે જોયું કે જેને માટે પોતે આટલે લાંબે પ્રવાસ કર્યો હતો અને આટલી આકરી જહેમત ઉઠાવી હતી, તે પુત્રીને આખરે વધ થયે છે, એટલે તેમના પગ ઢીલા પડી ગયા અને ચિલાતીપુત્રને તેમના પંજામાંથી છટકવાનો લાગ મળી ગયે.
ચિલાતીપુત્ર ભાગતે ભાગતે એક ઘોર જંગલમાં આવી ચડશે, જ્યાં મનુષ્યોની વસ્તી ભાગ્યે જ હતી. એક હાથમાં લેહી-ખરડી તરવાર છે, બીજા હાથમાં સુષમાનું મસ્તક છે, ભુખતરશ ઘણી લાગી છે અને હવેં પગની તાકાત પણ ઓસરવા માંડી છે. એવામાં એક મુનિને તપશ્ચર્યા કરતા જેયા, એટલે ચિલાતી પુત્ર તેમની પાસે ગયા અને કહેવા લાગે કે “હે મુનિ! તમે મને ટુંકમાં ધર્મનું સ્વરૂપ કહો. જે નહિ કહે તે તમારું મસ્તક ઉડાવી દઈશ.” | મુનિએ કહ્યું : “ઉપશમ, વિવેક, સંવર. બસ, આટલું બોલીને તેઓ ચારણલબ્ધિ વડે આકાશમાર્ગે ઊડી ગયા.
